کاربرد نقدینگی

نقدینگی چیست؟ نقدینگی چطور تورم ایجاد می کند؟

نقدینگی کلمه‌ای است که ما همیشه آن را در اخبار می‌شنویم و در مباحث اقتصادی زیاد مطرح می‌شود. زیرا بر تولید و تورم یک کشور اثر می‌گذارد و در صورت عدم توجه می‌تواند مشکلات اقتصادی زیادی ایجاد کند.

ما در این مطلب قصد داریم درباره رابطه نقدینگی و تورم و مدیریت آن اطلاعاتی را با شما به اشتراک بگذاریم. در ادامه همراه وبلاگ فانوس باشید.

نقدینگی چیست؟

به زبان ساده، نقدینگی به دارایی‌های نقدی شما اشاره دارد. اسکناسی که هر روز برای خرید مایحتاج جابه‌جا می‌کنید، نقدترین و در دسترس‌ترین دارایی شما است. هر چه قدر بتوانید سریع‌تر دارایی خود را بدون تغییر در ارزش آن به پول نقد تبدیل کنید، یعنی نقدینگی آن بالا است. مثلا شما می‌توانید پول‌های واریز شده در حساب سپرده خود را به راحتی به اسکناس تبدیل و خرج کنید. اما سریعا نمی‌توانید آپارتمان خود را به پول نقد تبدیل کنید.

زیرا یافتن خریدار برای آپارتمان خود زمان می‌برد. در صورت عجله کردن شما نمی‌توانید آن را به قیمتی که می‌خواهید، بفروشید. بنابراین نقدینگی حساب سپرده بیشتر از املاک است. به طور کلی در علم اقتصاد به جمع پول و شبه پول، نقدینگی گفته می‌شود. اما شاید این سوال برای شما پیش بیاید که پول و شبه آن چیست؟ در ادامه آنها را به طور مجزا توضیح می‌دهیم.

پول چیست؟

پول شامل اسکناس، سکه‌ها و سپرده‌های دیداری می‌شود که در دست افراد است. در واقع همان وجه و سایر دارایی‌هایی است که به راحتی می‌توان آنها را نقد کرد. مواردی که برای پرداخت استفاده می‌کنید نیز بخشی از پول به حساب می‌آیند، مانند چک و کارت‌های اعتباری. در یک تعریف گسترده‌تر، پول می‌تواند شامل چک‌های مسافرتی و حساب‌های پس‌انداز نیز باشد.

شبه پول چیست؟

شبه پول شامل سپرده‌های غیر دیداری می‌شود. به طور کلی شبه پول به دارایی‌هایی اطلاق می‌شود که نمی‌توان از آنها به عنوان وسیله مبادله مستقیم استفاده کرد، اما می‌تواند به وجه نقد یا سپرده بانکی چکی تبدیل شود. حساب‌های پس‌انداز و بلندمدت نیز طبق تعریف در نظر گرفته می‌شوند و آنها را می‌توان در زیر مجموعه دسته پول یا شبه پول طبقه‌بندی کرد. البته باز هم بر اساس تحلیل فردی، هر فرد می‌تواند تعریف متفاوتی از پول و شبه پول داشته باشد.

کارکرد نقدینگی چیست؟

نقدینگی نقطه مقابل مقدار معینی از کالاها و خدمات است و نقدینگی باید جریان کالاها و خدمات، از جمله گردش مالی افراد جامعه را جبران کند. بنابراین قیمت تمام شده کالا به میزان نقدینگی و سرعت گردش آن بستگی دارد. رشد بی‌رویه این فاکتور منجر به افزایش شدید تقاضا برای کالاها و خدمات شده و محدودیت عرضه کالا و خدمات در کوتاه مدت باعث تورم در اقتصاد می‌شود. کنترل نقدینگی هدف نهایی کشورها برای دستیابی به اهداف کلان اقتصادی از جمله افزایش بهره‌وری، کنترل تورم، ایجاد تعادل در پرداخت‌های خارجی و ایجاد اشتغال است.

در واقع کنترل این فاکتور وسیله‌ای برای رسیدن به هدف نهایی اقتصاد یک کشور است. برای این منظور سطح آن به گونه‌ای محاسبه می‌شود که با افزایش سطح تولید داخلی در سطح ظرفیت تولید، از تورم جلوگیری شود. مقامات از سیاست پولی برای کنترل رشد نقدینگی استفاده می‌کنند. افزایش آن شامل پول‌هایی می‌شود که خارج از نظام ارزی و مالی هستند و به جای تولید برای خرید و فروش کالا استفاده می‌شوند.

چرا افزایش نقدینگی باعث تورم می شود؟

از آنجایی که مقدار کالاها و خدمات در جامعه محدود است، مقدار نقدینگی باید جهت برابری کالاها و خدمات کافی باشد. با افزایش آن، کالاها و خدمات در جامعه کاهش می‌یابد و قیمت‌ها افزایش می‌یابد، در نتیجه تورم ایجاد می‌شود. کنترل این مورد مهمترین خواسته کشورهاست و سیاست‌های مختلفی را برای آن تدوین می‌کنند. به عنوان مثال، افزایش فناوری و تولید داخلی که با انباشت کالای کافی از تورم جلوگیری می‌کند، سطح نقدینگی و بهره‌وری جامعه را افزایش می‌دهد و می‌تواند تا حد زیادی تورم را در اقتصاد کنترل کند.

این موضوع را می‌توان توسط نظریه مقدار پول نشان داد. فرمول آن به صورت زیر است:

MV=PY

M : حجم نقدینگی

V : سرعت گردش پول

P : سطح قیمت‌ها

Y : سطح تولید در اقتصاد

در ارتباط با موارد فوق، فرض بر این است که تولید بر اساس رشد بهره‌وری در یک سال مالی به نسبت معینی افزایش می‌یابد. اما اگر نقدینگی بیش از رشد بهره‌وری باشد، برای دستیابی به تساوی در معادله فوق، باید این نابرابری برطرف شود.

اگر رشد قیمت و رشد نقدینگی کمتر از رشد محصول باشد، تقاضا به دلیل کمبود منابع مالی لازم کاهش می‌یابد. در نتیجه، برای جلوگیری از کمبود عرضه، باید سطح قیمت‌ها را کاهش داد تا برابری حفظ شود. در شرایطی که پول در اقتصاد در حال افزایش است، مشخص است که می‌توان بدون ایجاد تورم مقدار تولید را افزایش داد. حجم پول در گردش را نقدینگی می‌گویند. پولِ در گردش از دو جز پایه پولی و ضریب فزاینده پولی تشکیل شده است.

پایه پول، مجموع اسکناس و مسکوک در گردش و سپرده‌های بانکی نزد بانک مرکزی است. اما این عامل به تنهایی تعیین‌کننده حجم پول در گردش نیست و ضریب فزاینده پولی ناشی از تعاملات اقتصادی مردم و فعالیت‌های بانک تجاری به عنوان فاکتور مهم نقدینگی به حساب می‌آید. بنابراین، اگر بانک مرکزی دارای نرخ ذخیره قانونی ( r ) باشد، مقدار پول در گردش برابر با نسبت مبنای پولی ( D ) به نرخ ذخیره است. به عبارت دیگر، حجم پول در گردش با ( D/r ) برابر است.

واضح است که هر چه نرخ ذخیره قانونی بانک‌ها در بانک مرکزی بیشتر باشد، ظرفیت پولی بانک‌ها و حجم کل نقدینگی بیشتر به سمت پایه مالی متمایل می‌شود. عوامل موثر بر نقدینگی 5 رکن دارند که عبارتند از: بانک مرکزی، سیستم بانکی، مردم، دولت و بخش خارجی. همچنین حجم نقدینگی در اقتصاد باید با تولید کالا و خدمات متناسب باشد. وگرنه بدون شک منجر به رکود تولید و ایجاد تورم خواهد شد.

مدیریت نقدینگی چیست؟

مدیریت نقدینگی بزرگترین چالش پیش روی نظام بانکی است. زیرا بیشتر منابع بانک‌ها از طریق سپرده‌های کوتاه مدت تامین می‌شوند. علاوه بر این، تسهیلات قرض‌الحسنه بانکی برای سرمایه‌گذاری‌هایی صرف می‌شوند که درجه نقدشوندگی کمی دارند. وظیفه اصلی بانک ایجاد تعادل بین تعهد مالی کوتاه مدت و سرمایه‌گذاری بلند مدت است. با کمبود نقدینگی، بانک نمی‌تواند به تعهدات خود عمل کند و خطر ورشکستگی به وجود می‌آید. حفظ حجم بالای نقدینگی نوع خاصی از تخصیص ناکارآمد منابع است که نرخ سوددهی بانک به سپرده‌های مردم پایین را می‌آورد و در نتیجه منجر به زیان می‌شود.

مدیریت این مورد توانایی بانک برای ایفای تعهدات مالی خود در طول زمان است و در سطح‌های مختلفی انجام می‌شود.

1. نوع اول آن به صورت روزانه انجام می‌شود و نقدینگی مورد نیاز در چند روز آینده مدام برآورد می‌شود.
2. در دومی که مبتنی بر مدیریت جریان نقدی است، نقدینگی مورد نیاز را برای یک دوره طولانی شش ماهه تا دو ساله برآورد می‌کند.
3. نوع سوم به تجزیه و تحلیل نقدینگی مورد نیاز بانک در شرایط بحرانی اشاره می‌کند.

نتیجه‌گیری

رابطه نقدینگی و تورم از جمله مسائلی است که اقتصاددانان همواره به آن توجه داشته‌اند. بنابراین برای جلوگیری از افزایش آن باید نقدینگی بانک‌ها و میزان تولید بررسی شوند و دولت باید بر چاپ پول و ایجاد اعتبار بانکی کنترل داشته باشد. در این صورت در بلند مدت می‌توان از افزایش نقدینگی جلوگیری کرد، تورم را کاهش داد و به اقتصاد سالم دست پیدا کرد.

اگر هنوز اپلیکیشن خودتان را آپدیت نکرده اید از دو لینک زیر نسخه های جدید را از گوگل پلی و بازار دریافت کنید😊

کاربرد نسبت های نقدینگی، جریان نقدی عملیاتی و حسابداری تعهدی در پیش بینی جریان نقدی عملیاتی آتی شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

اولین کنفرانس بین المللی مدیریت، تجارت جهانی، اقتصاد، دارایی و علوم اجتماعی

خرید و دانلود فایل مقاله

با استفاده از پرداخت اینترنتی بسیار سریع و ساده می توانید اصل این مقاله را که دارای 9 صفحه است به صورت فایل PDF و یا WORD در اختیار داشته باشید.

خرید اینترنتی فایل PDF مقاله با قیمت ( 14,000 ) تومان خرید اینترنتی فایل WORD مقاله با قیمت ( 50,400 ) تومان

مشخصات نویسندگان مقاله کاربرد نسبت های نقدینگی، جریان نقدی عملیاتی و حسابداری تعهدی در پیش بینی جریان نقدی عملیاتی آتی شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

چکیده مقاله :

هدف این تحقیق، کاربرد نسبت های نقدینگی، جریان نقدی عملیاتی و حسابداری تعهدی در پیش بینی جریان نقدی عملیاتی آتی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. یکی از کارکردهای مهم سیستم حسابداری، ارائه ی اطلاعات سودمند برای سرمایه گذاران جهت تعیین جریانهای نقدی آتی و ارزش اوراق بهادار و کمک به تصمیمات آگاهانه سرمایه گذاری است . از بین اطلاعات حسابداری، سود حسابداری و جریان نقدی به عنوان مهم ترین منابع اطلاعاتی برای ارزیابی توان سودآوری و جریان های نقدی آتی محسوب میشوند. داده های تحقیق با استفاده از جامعه ی آماری شامل 146 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، که با نمونه گیری انجام شده به 63 شرکت رسید، برای دوره ی زمانی 1383-1392 به روش تلفیق کل داده ها و رگرسیون حداقل مربعات معمولی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتهاند. تحقیق، شامل پنج فرضیه بوده که به بررسی رابطه ی بین سه متغیرهای تاریخی به عنوان متغیرهای مستقل و جریانهای نقدی عملیاتی آتی به عنوان متغیر وابسته پرداختهاند. نتایج تحقیق نشان داد که جریان نقدی عملیاتی، سود حسابداری و نسبتهای نقدینگی در شرکتهای مورد مطالعه با جریان های نقدی عملیاتی آتی (در سطح خطای 5 درصد) رابطه ی معناداری داشته و توان پیش بینی جریانهای نقدی تاریخی بیش از سود است.

کلیدواژه ها:

کد مقاله /لینک ثابت به این مقاله

کد یکتای اختصاصی (COI) این مقاله در پایگاه سیویلیکا MWTCONF01_025 میباشد و برای لینک دهی به این مقاله می توانید از لینک زیر استفاده نمایید. این لینک همیشه ثابت است و به عنوان سند ثبت مقاله در مرجع سیویلیکا مورد استفاده قرار میگیرد:

نحوه استناد به مقاله :

در صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید:

رشیدی، عباس و نجارخدابخش، محمدحسن و ملکی دیزیچه، زهره و ابراهیمی بابوکانی، منصور،1398،کاربرد نسبت های نقدینگی، جریان نقدی عملیاتی و حسابداری تعهدی در پیش بینی جریان نقدی عملیاتی آتی شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران،اولین کنفرانس بین المللی مدیریت، تجارت جهانی، اقتصاد، دارایی و علوم اجتماعی،تهران،https://civilica.com/doc/1006750

در داخل متن نیز هر جا که به عبارت و یا دستاوردی از این مقاله اشاره شود پس از ذکر مطلب، در داخل پارانتز، مشخصات زیر نوشته می شود.
برای بار اول: ( 1398، رشیدی، عباس؛ محمدحسن نجارخدابخش و زهره ملکی دیزیچه و منصور ابراهیمی بابوکانی )
برای بار دوم به بعد: ( 1398، رشیدی؛ نجارخدابخش و ملکی دیزیچه و ابراهیمی بابوکانی )
برای آشنایی کامل با نحوه مرجع نویسی لطفا بخش راهنمای سیویلیکا (مرجع دهی) را ملاحظه نمایید.

مدیریت اطلاعات پژوهشی

اطلاعات استنادی این مقاله را به کاربرد نقدینگی نرم افزارهای مدیریت اطلاعات علمی و استنادی ارسال نمایید و در تحقیقات خود از آن استفاده نمایید.

تعریف توکن نقدینگی یا LP Token و بررسی کاربرد آن در دیفای

با پیشرفت دنیای کریپتوکارنسی و بازار ارزهای دیجیتال، پروژه‌ها و پلتفرم‌های جدیدی با اهداف پیشرفته برای کسب درآمد و فعالیت مالی در این فضا به وجود آمده است. حوزه دیفای که با عبارت اختصاری DeFi مخفف شده Decentralized Finance است، امروزه تبدیل به محلی برای کسب درآمد و سرمایه گذاری در دنیای رمز ارزها شده است. در پاسخ به DeFi چیست؟ می‌توان گفت به امور مالی غیرمتمرکز در دنیای ارزهای دیجیتال دیفای می‌گویند.

از طرف دیگر توکن نقدینگی همان‌طور که از نامش پیدا است، یک نوع توکن است که افراد با در اختیار داشتن آن می‌توانند از مزایای یک پلتفرم بهره‌مند شوند و مانند شرکای تاسیس کنندگان آن پلتفرم باشند. در واقع نقدینگی یک مفهوم نوین در امور مالی غیر متمرکز است که تبدیل به منبعی جدید برای کسب درآمد افراد شده است. ما در ادامه این مطلب قصد داریم تا به بررسی توکن نقدینگی و کاربردهای آن در دیفای بپردازیم.

تعریف توکن نقدینگی یا LP Token

توکن نقدینگی (LP Token or Liquidity pool token) یک نوع توکن ERC_20 است. این توکن توسط صرافی‌ها به کاربرانی تعلق می‌گیرد که استخر نقدینگی را تأمین می‌کنند. این استخرهای نقدینگی را به عنوان بخشی مخصوص جمع‌آوری نقدینگی کاربران در ازای دریافت LP Token، می‌توان به کمک پلتفرم‌های مختلف مبتنی بر بلاکچین توسعه داد. اکنون اکثر استخرهای نقدینگی بر بستر بلاکچین اتریوم راه اندازی می‌شود. حال برای اینکه بیشتر با مفهوم توکن نقدینگی آشنا شوید، بهتر است شما را با مفهوم عبارت بازارسازهای خودکار یا AMM آشنا کنیم.

بررسی مفهوم بازارسازهای خودکار (AMM)

یکی از عوامل به وجود آمدن توکن نقدینگی، بازارسازهای خودکار بود که با نام اختصاری AMM هم شناخته می‌شود. این پروتکل در صرافی‌های غیرمتمرکز استفاده می‌شود و برای افراد امکان انجام معاملات غیر همتا را فراهم می‌کند. معاملات غیر همتا در مقابل معاملات همتا به همتا قرار دارد. در معامله همتا به همتا کاربران به شکل مستقیم با یکدیگر در ارتباط هستند در حالی که در معامله غیر همتا، کاربران می‌توانند با قراردادهای هوشمند معامله کنند. در واقع این معاملات با توکن نقدینگی انجام می‌شود.

یکی از مزیت‌های پروتکل بازارساز خودکار و همکاری آن با توکن نقدینگی این است که کاربران می‌توانند معاملات خود را با بهترین قیمت ممکن انجام دهند. زیرا قیمت گذاری ارزهای دیجیتال که توسط بازارساز خودکار انجام می‌شود، طبق الگوریتم خاصی پیش می‌رود. پس شما به عنوان کاربر می‌توانید ارزهای دیجیتال مختلف را با کم‌ترین قیمت ممکن پیدا کنید و اقدام به خریداری کنید.

پروتکل‌های خودکار سازنده بازار بخشی از فضای مالی غیرمتمرکز (DeFi) را تشکیل می‌دهد و پلتفرم‌هایی مثل Balancer، Uniswap و Curve نمونه‌هایی از آن هستند. به طور کلی می‌توان فعالیت این پروتکل را این گونه بیان کرد که در راستای جذب نقدینگی، انواع خدمات را به کاربران ارائه می‌دهند و در ازای پرداخت نقدینگی، توکن‌هایی ارائه می‌دهند که تحت عنوان توکن نقدینگی شناخته می‌شود.

بررسی مفهوم توکن نقدینگی

اگر بخواهیم به شکلی ساده به سؤال LP Token چیست پاسخ دهیم، باید این گونه شروع کنیم که توکن نقدینگی، توکن‌های مخصوصی هستند که به عنوان پاداش توسط پلتفرم‌های غیرمتمرکز به کاربران یک استخر نقدینگی داده می‌شود. شما به عنوان کاربر میزانی نقدینگی را به یک استخر تزریق می‌کنید و در ازای آن، مالک بخشی از LP Token مخصوص استخر مورد نظر می‌شوید.

به عبارت دیگر برای جا افتادن موضوع می‌توان توکن نقدینگی را به برگه سهام تشبیه کرد. افراد با خرید آن مالک قسمتی از استخرهای نقدینگی می‌شوند و در صورت تمایل می‌توانند اقدام به فروش آن کنند و سرمایه خود را پس بگیرند. در واقع می‌توان گفت که توکن نقدینگی با سهم کاربران از استخر نقدینگی تناسب دارد و این وابستگی بر اساس یک فرمول مشخص عمل می‌کند.

ارزش یک LP Token برابر است با ارزش کلی آن استخر نقدینگی تقسیم بر ارائه در گردش توکن نقدینگی.

بررسی کاربرد توکن نقدینگی در دیفای

یکی از راه‌های جذب سرمایه در پروژه‌های حوزه DeFi عرضه اولیه فارم است که با نام اختصاری IFO هم شناخته می‌شود. در این رویداد، پروژه‌های نوپا می‌توانند توکن‌های خود را برای پیش فروش در بازار قرار دهند تا موفق به جذب سرمایه برای استخرهای نقدینگی خود شوند.

پس از آگاهی از تمام این اطلاعات ممکن است این سوال برای شما پیش آمده باشد که افرادی که اقدام به خرید توکن نقدینگی می‌کنند، شامل چه مزایا و سودی می‌شوند؟ پاسخ این سؤال کمی گستره است و به طور گزیده شامل موارد زیر می‌شود:

• دریافت کارمزد در پلتفرم‌های دیفای
• ییلد فارمینگ (کشت سود)
• سرمایه گذاری در سرویس‌هایی مثل آکروپولیس، بیفی فایننس (Beefy Finance) و آلفا هومورا (Alpha Homora)
• دریافت وام از پلتفرم‌های وام دهی مبتنی بر دیفای

حال برای شروع خوب است بدانید که با توجه به اینکه افراد خریدار توکن نقدینگی به عنوان سهام‌دار یک پلتفرم شناخته می‌شوند، می‌توانند از کارمزد تراکنش‌هایی که در آن پلتفرم انجام می‌شود سهم داشته باشند. به عبارتی می‌توان اینگونه گفت که در صرافی‌های غیرمتمرکز افرادی که اقدام به خرید توکن نقدینگی آن پلتفرم کرده‌اند مالک کارمزد تراکنش‌های انجام شده خواهند بود.

یکی دیگر از کاربردهای LP Token در دیفای این است که با استیک کردن این توکن‌های نقدینگی با هدف دریافت پاداش‌های بیشتر، می‌توانید توکن‌های نقدینگی را به قفل کردن نقدینگی خود ترغیب کنید. این فرایند در برخی مواقع تحت عنوان فارمینگ شناخته می‌شود.

در راستای بررسی کاربرد توکن نقدینگی در دیفای، شما به عنوان یک سهام‌دار می‌توانید از ارزش توکن نقدینگی خود استفاده کنید و به عرضه اولیه صرافی متمرکز (IDO) دسترسی داشته باشید. در واقع برای کسب این دسترسی شما باید مقدار مشخصی از توکن نقدینگی مورد نظر را داشته باشید.

استفاده از توکن نقدینگی به عنوان وثیقه برای دریافت وام

در راستای بیان کاربردهای توکن نقدینگی در دیفای، اشاره به این نکته هم خالی از لطف نیست که در بسیاری از پلتفرم‌های وام دهی مبتنی بر DeFi مثل Cream و Aave، افرادی که دارای توکن نقدینگی هستند می‌توانند با توجه به میزان سرمایه‌ای که دارند اقدام به دریافت وام کنند. به خاطر داشته باشید که هر دو پلتفرم نام‌برده‌شده از توکن نقدینگی صرافی‌های پنکیک سواپ، بالانسر و یونی سواپ پشتیبانی می‌کنند.

بررسی مفهوم فارمینگ با توکن نقدینگی

بعضی از پلتفرم‌هایی که معمولاً با نام پلتفرم‌های کوچک شناخته می‌شوند به کاربران خود این امکان را می‌دهند تا توکن نقدینگی خود را در استخرهای نقدینگی مجزا استیک کرده و پاداش بیشتری دریافت کنند. اما نکته مهمی که وجود دارد این است که در چنین شرایطی شما به عنوان یک کاربرد، باید ریسک از دست دادن سرمایه خود را بپذیرید. زیرا در صورت از کار افتادن قراردادهای هوشمند این اتفاق اصلاً بعید نیست. بنابراین بهتر است با توجه به میزان ریسک پذیری که دارید، می‌توانید دارایی خود را در یک یا چند استخر استیک کنید.

شما می‌توانید از بعضی توکن‌های نقدینگی خود در راستای ییلد فارمینگ استفاده کنید. ییلید فارمینگ یک نوع استراتژی سرمایه گذاری است که در آن افراد سرمایه گذار برای دست یافتن به بالاترین نرخ سود، ممکن است بین چندین استخر نقدینگی مختلف جابه‌جا شوند. نکته مهمی که وجود دارد این است که این فرایند معمولاً به وسیله لوریج موقعیت با دریافت وام از بعضی پلتفرم‌های دیفای مثل میکر دائو (MakerDao) و کامپاند (Compound) ممکن می‌شود.

سرمایه گذاری در بهینه کننده‌های سود

بعضی پلتفرم‌ها مثل آلفا هومورا، آکروپولیس و بیفی فایننس به عنوان پلتفرم‌های بهینه کننده یا تجمیع کننده شناخته می‌شوند. برای درک بهتر این عبارت خوب است بدانید که پاداشی که در ییلد فارمینگ ارائه می‌شود در بسیاری از مواقع قابلیت تبدیل بهره ساده به مرکب را ندارند. یعنی امکان بهره‌گیری از واریز دوباره سود به اصل دارایی وجود ندارد. در صورتی که این پلتفرم‌ها می‌توانند با بهینه کردن خودکار و با توجه به شرایط هر پلتفرم مثل توالی زمان پرداخت سود، هزینه گس شبکه کاربرد نقدینگی و… سود شما را به عنوان یک کاربر بهبود ببخشند.

توکن نقدینگی، بازیگری در دنیای دیفای

با بیان تمام این نکات و بررسی مفاهیم اصلی می‌توانیم این گونه نتیجه گیری کنیم که توکن نقدینگی به عنوان یک نوآوری جذاب در دنیای کریپتوکارنسی می‌تواند کمک شایانی به منتفع شدن عوامل شرکت کننده در DeFi و حفظ جریان سرمایه کند. خرید توکن نقدینگی در هر میزان و از هر پلتفرمی که صورت بگیرد، می‌تواند مزیت‌های بسیاری برای شما داشته باشد. سودی که از این توکن‌ها به دست می‌آید به قدری است که بسیاری از افراد را به سرمایه گذاری تشویق می‌کند.

در نهایت خوب است بدانید که گردش مالی یک استخر نقدینگی به حجم آن و تعداد تراکنش‌هایی که در آن انجام می‌شود بستگی دارد و هرچه میزان رشد آن بیشتر باشد، شما به عنوان تامین کننده آن هم از سود بیشتری بهره‌مند خواهید شد.

سؤالات متداول

اصطلاحی است که برای تعریف حجم زیادی از دارایی دیجیتال به کار می‌رود. استخر نقدینگی فضایی است که امکان انجام تراکنش‌های غیرمتمرکز را به کمک قراردادهای هوشمند برای کاربران فراهم می‌کند.

ارزش توکن نقدینگی با رشد استخر نقدینگی افزایش می‌یابد. قبل از توکن‌های مثلی تمام توکن‌های نقدینگی ارزش برابری داشتند و تأمین کاربرد نقدینگی کنندگان نمی‌توانستند برای آن محدوده قیمت مشخص کنند. اما NFT ها به عنوان سری جدید توکن‌های نقدینگی ارزش‌های متفاوتی دارند.

توکن نقدینگی در امور مالی غیرمتمرکز کاربردهایی مثل گرفتن وام از پلتفرم‌های وام دهی، دریافت کارمزد تراکنش‌ها از صرافی‌های غیرمتمرکز، سرمایه گذاری در سرویس‌های بهینه کننده سود و ییلید فارمینگ دارد.

نسبت نقدینگی چیست و چه کاربردی دارد؟

قبل از توضیح نسبت نقدینگی میبایست به تعریف نسبت مالی بپردازیم:

نسبت مالی چیست؟

به ارتباط منطقی و ریاضی که به شکل نسبت نمایان میشود نسبت‌ مالی گفته می شود و از آن در موارد ذیل استفاده می شود:

1. ارزیابی کیفی اطلاعات کمی
2. ارائه گزارش
3. طبقه‌بندی صورت‌های

توجه داشته باشید که از هر نسبت مالی می‌توان به‌عنوان یک سیگنال خبری در کنار سایر نسبت‌ها استفاده کرد و هرگز نباید فقط یک نسبت مالی را به‌عنوان ملاک تصمیم‌گیری قرار داد.

مهمترین نسبت‌های مالی:

• نسبت‌های نقدینگی
• نسبت‌های سودآوری
• نسبت‌های کارایی
• نسبت‌های اهرمی

نسبت نقدینگی چیست؟

نسبت نقدینگی یا Liquidity Ratio جز یکی از نسبت‌های مالی می باشد که از تقسیم پول نقد و معادل‌های نقدی و اوراق بهاداری که به‌راحتی قابل تبدیل به نقد می‌باشند، بر بدهی‌های جاری، به‌دست می‌آید. این نسبت آزمون نقدینگی شرکت است و برای محاسبه آن کل وجوه نقد و اوراق بهادار قابل‌ خرید و فروش در بازار را جمع می‌کنند و آن را بر کل بدهی‌های جاری تقسیم می‌کنند. نسبت‌های نقدینگی، میزان توان شرکت در بازپرداخت دیون کوتاه مدت خود یا عمل به تعهدات کوتاه مدت را نشان می‌دهد. نسبت نقدینگی بالا نشان دهنده این است که حاشیه امنیت شرکت بیشتر است و از پس بدهی های کوتاه مدتش بر می آید. اما این بدان معنی نیست که نسبت نقدینگی هر چه بالاتر باشد بهتر است، این نسبت خیلی هم نباید بزرگ باشد.

نکته! با نسبت‌های نقدینگی می‌توان بررسی کرد که آیا یک شرکت می‌تواند به تعهدات مالی کوتاه مدت خود پاسخ دهد یا خیر، نسبت‌های نقدینگی، توانایی واحد تجاری را در انجام تعهدات کوتاه مدت، اندازه‌گیری می‌کند.

برای افزایش اطلاعات و آگاهی خود در زمینه بورس می توانید در کلاس بورس شرکت کنید و یا با خرید پکیج بورس به راحتی تنها در مدت زمان بسیار کمی علم بورسی خود را افزایش بدهید.

انواع نسبت های نقدینگی:

برای محاسبه این نسبت دارایی های جاری بر بدهی های جاری تقسیم می شود. دارایی های جاری، دارایی هایی ست که به یک دیگر تبدیل می شوند و در صورت نیاز در عرض یک سال می توان آن ها را به پول نقد تبدیل کرد. بدهی های جاری به آن دسته از بدهی ها گفته می شود که موعد پرداخت آن ها کمتر از یک سال است. بالا بودن نسبت جاری نشان می دهد که برای طلب کاران هیچ جای نگرانی نیست و اصل مبلغ خود به همراه سود آن را از شرکت دریافت خواهند کرد.

بدهی های جاری / دارایی های جاری = نسبت جاری

نسبت آنی در مقایسه با نسبت جاری کمی سخت تر محاسبه می شود. برای محاسبه این نسبت فهرست دارایی هایی که در مقایسه با پول نقد از قدرت نقد شوندگی کمتری برخوردارند از دارایی های جاری شرکت کسر می شود. بالا بودن نسبت آنی می تواند بیانگر این باشد که اعتبار دهندگان کوتاه مدت دچار هیچ مشکلی نخواهند شد و یا اینکه بیانگر این است که نقدینگی یا مطالبات شرکت بسیار زیاد است.

بدهی های جاری / (حساب های دریافتی + سرمایه گذاری های کوتاه مدت+ پول نقد و مشابه های پول نقد) = نسبت آنی

یک نوع از نسبت آنی به سادگی فهرست موجودی را از دارایی های جاری کم می‌کند و آن را از نسخه‌ای که در بالا به آن اشاره شد اندکی بخشنده‌تر نشان می‌دهد. گفته می‌شود این نسبت اگر چیزی در حدود یک باشد، قابل قبول است. اگر این نسبت زیاد باشد، این اتفاق ممکن است به سه دلیل رخ دهد. نخست ممکن است موجودی کالای کمی نگهداری می‌شود. دوم ممکن است دارایی های جاری زیاد باشد و سوم ممکن است اعتبارات کوتاه مدت کمی جذب شده باشد.

بدهی های کنونی/(موجودی کالا – دارایی های جاری) = نسبت آنی

در این نسبت موجودی کالا، دارایی های جاری و حساب های دریافتنی در نظر گرفته نمی شود. جهت پیش بینی توانایی پرداختی شرکت در مواقع ضروری این نسبت در مقایسه با نسبت قبلی بیشتر به کار می آید. اگر شرکتی به میزان کافی توانایی نقد شوندگی نداشته باشد به مشکل بر می خورد حتی اگر از سود دهی بالایی برخوردار باشد.

بدهی های جاری / (سرمایه گذاری های کوتاه مدت + پول نقد و مشابه های پول نقد) = نسبت پول نقد

نسبت سودآوری چیست؟

این نسبت‌ها میزان ﻣﻮفقیت ﺷﺮﻛﺖ را درﻛﺴﺐ ﺳﻮد ﻣﻮرد ﺗﺠﺰیه و تحلیل ﻗﺮار می‌دﻫﺪ.

1. نسبت سود ناخالص: این نسبت میزان سود ناخالص تولید شده از فروش را ارزیابی می‌کند. سود ناخالص برابر با فروش خالص منهای هزینه‌ی فروش است.
2. بازده کاربرد نقدینگی فروش: این نسبت به عنوان حاشیه‌ی سود خالص یا نسبت سود خالص نیز شناخته می‌شود و درصد درآمد ناشی از فروش را می‌سنجد. به طور معمول، هر چه عدد این نسبت بالاتر باشد، بهتر است.
3. بازده دارایی‌ها: در تحلیل مالی، این نسبت بازده سرمایه‌گذاری را اندازه کاربرد نقدینگی می‌گیرد. همچنین جهت ارزیابی کارآیی مدیریت در استفاده از دارایی‌ها برای تولید درآمد به کار می‌رود.
4. بازده حقوق صاحبان سهام: درصد درآمد ناشی از هر ریال از حقوق صاحبان سهام را می‌سنجد.

نسبت کارایی چیست؟

به کمک این نسبت‌ها می‌توان میزان ﻛﺎرآیی یک ﺷﺮﻛﺖ را در ﻛﺎرﺑﺮد منابع خود اﻧﺪازه گیری نمود.

1. گردش مطالبات: کارآیی بسط نسیه و وصول آن را می‌سنجد. این نسبت میانگین تعداد دفعاتی را که شرکت در یک سال به وصول حساب‌های باز خود می‌پردازد، نشان می‌دهد. نسبت‌های بالا دلالت بر نسیه‌ی مؤثر و فرآیند وصول دارند.
2. میانگین دوره‌ی وصول مطالبات: این نسبت به گردش مطالبات برحسب روز یا دوره‌ی وصول معروف است و میانگین تعداد روزهایی را که یک شرکت مطالباتش را وصول می‌کند، اندازه می‌گیرد. هرچه این نسبت کوچک‌تر باشد، بهتر است. البته گاهی افراد به جای ۳۶۰، از عدد ۳۶۵ استفاده می‌کنند.
3. گردش موجودی: نمایانگر تعداد دفعاتی است که موجودی، فروخته و جایگزین شده است. در نظر داشته باشید که بعضی نویسندگان در فرمول بالا، به جای هزینه‌ی فروش از فروش استفاده می‌کنند. نسبت بالا نشان‌دهنده‌ی این است که شرکت در مدیریت موجودی‌هایش کارآمد است.
4. میانگین دوره‌ی موجودی: به عنوان گردش موجودی برحسب روز نیز شناخته می‌شود و نمایانگر تعداد روزهایی است که موجودی در انبار می‌ماند. به عبارت دیگر، تعداد روزها را از زمان خرید موجودی تا فروش آن، می‌سنجد. همانند میانگین دوره‌ی وصول مطالبات، هر چه این نسبت کوچک‌تر باشد بهتر است.
5. گردش حساب‌های پرداختنی: تعداد دفعاتی که یک شرکت حساب‌های پرداختنی‌اش را در طول یک دوره می‌پردازد، نشان می‌دهد. نسبت کوچک طرفدار بیشتری دارد، چون بهتر است که پرداخت‌ها را تا حد امکان به تأخیر انداخت تا بتوان از پول برای اهداف مولد بیشتری استفاده کرد.
6. میانگین دوره‌ی پرداختنی: این نسبت به «گردش حساب‌های پرداختنی بر حسب روز یا دوره‌ی پرداخت نیز معروف است و عدد میانگین روزهای سپری شده‌ی پیش از پرداخت تعهدات به عرضه‌کنندگان را می‌سنجد.
7. دوره‌ی گردش عملیات: تعداد روزهایی را که یک شرکت، چرخه‌ی عملیاتی را کامل می‌کند، می‌سنجد. هر چه چرخه‌ی عملیاتی کوتاه‌تر باشد، یعنی شرکت فروش و وصول وجه نقد را سریع‌تر انجام می‌دهد.
8. چرخه‌ی تبدیل وجه نقد: این نسبت میزان سرعت یک شرکت در تبدیل وجه نقد به وجه نقد را اندازه می‌گیرد. چرخه‌ی تبدیل وجه نقد نمایانگر تعداد روزهایی است که یک شرکت برای خرید‌هایش کاربرد نقدینگی پرداخت می‌کند، آنها را می‌فروشد و مقدار بدهی را وصول می‌کند. به طور معمول، این چرخه نیز همچون چرخه‌ی عملیاتی، هرچه کوتاه‌تر باشد، بهتر است.
9. گردش کل دارایی: کارآیی کلی یک شرکت در فروش را با استفاده از دارایی‌هایش می‌سنجد. این فرمول شبیه بازده دارایی‌هاست، با این تفاوت که به جای درآمد خالص، از فروش خالص استفاده می‌شود.

نسبت اهرامی چیست؟

تمرکز اصلی نسبت های مالی اهرمی بر روی توازن بین دارایی ها و بدهی هاست. ﺗﺎمین نیازﻫﺎی مالی از ﻃﺮیق ایجاد بدهی را ﻧﺸﺎن می‌دﻫﺪ.

تعریف نقدینگی و کاربردهای آن

نقدینگی به این علت اهمیت دارد که ‌میتواند باعث اینجاد تورم یا رکود در یک جامعه بشود، به این شکل که اگر نقدینگی در یک جامعه زیاد بشود قدرت خرید بیشتر می‌شود سپس اجناس و خدمات بیشتر از ارزششان گران می‌شوند.

به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری آنا، نقدینگی به این علت اهمیت دارد که ‌میتواند باعث اینجاد تورم یا رکود در یک جامعه بشود، به این شکل که اگر نقدینگی در یک جامعه زیاد بشود قدرت خرید بیشتر می‌شود سپس اجناس و خدمات بیشتر از ارزششان گران می‌شوند.برای اینکه بتوانیم در جامعه رکود یا تورم را کنترل کنیم باید حجم نقدینگی جامعه را با مقدار تولید متناسب بکنیم.

نقدینگی چیست؟

اگر بخواهیم به زبان ساده نقدینگی را بیان کنیم میتوانیم به حجم پولی که خارج از سیستم بانکی است را نقدینگی بگوییم کنترل نقدینگی یکی از اهداف مهم کشورهاست زیرا با کنترل آن می‌توان به تولید داخلی کمک کرد.اگر بخواهیم نقدینگی را کامل تعریف کنیم می‌توانیم بگوییم به مجموعه پول شامل سپرده‌های دیداری بخش غیردولتی نزد بانک‌ها و اسکناس و مسکوک در دست اشخاص و شبه پول شامل سپرده‌های سرمایه‌گذاری مدت‌دار، سپرده‌های قرض‌الحسنه پس‌انداز و سپرده‌های متفرقه نقدینگی گفته می‌شود.

کاربرد نقدینگی

اگر نقدینگی در جامعه زیاد بشود مقدار تقاضی اجناس نیز بیشتر می‌شود زیرا قدرت خرید افزایش یافته و این علتی برای افزایش تورم می‌شود و همچنین کم شدن نقدینگی هم خوب نیست زیرا باعث ارزان شدن اجناس کمتر از ارزششان می‌شود.

دولت ها برای کنترل نقدینگی از سیاست های پولی استفاده می‌کنند

رشد نقدینگی شامل پول هایی می‌شود که به جای تولید صرف خرید و فروش می‌شود.

یکی از بزرگترین چالش برای سیستم های بانکی کنترل نقدینگی است. بانک ها منابع خود را با استفاده از سرمایه گذاری‌های کوتاه مدت بدست می‌آورند و معمولا تسهیلات سرمایه گذاری آنها به پروژه هایی است که درجه نقدشوندگی پایینی دارند.

اگه بانک در تأمین بودجه به مشکل بربخورند دیگر نمی‌توانند تعهدات خود را انجام بدهند و کم کم به سمت ورشکستگی می‌روند.

همچنین مقادیر فراوان نقدینگی باعث می‌شود که نرخ سود دهی به سرمابه گزاران کم بشود در پی این کار آنها بازار را از دست خواهند داد.