خرید سهام شرکت در آلمان

پیشروی ارتش اوکراین در شرق این کشور

زلنسکی تصریح کرد که نیروهای ارتش اوکراین برخی مناطق را در شرق اوکراین از ارتش روسیه بازپس گرفته اند.

به گزارش جماران به نقل از رویترز، «ولودیمیر زلنسکی»رئیس جمهور اوکراین درباره «اخبار مسرت بخش» از منطقه «خارکییف» در شرق کی یف سخن گفت.

زلنسکی تصریح کرد که نیروهای ارتش اوکراین برخی مناطق را در شرق اوکراین از ارتش روسیه بازپس گرفته اند.

وی در سخنانی تلویزیونی از نیروهای توپخانه ای ارتش اوکراین به دلیل ضربات موفق به نیروهای روسی در جنوب اوکراین نیز تشکر کرد.

در روزهای اخیر اخباری مبنی بر پیشروی اوکراین در منطقه شرقی خارکییف منتشر شده بود اما دولت اوکراین در این باره سکوت کرده بود.

از سوی دیگر، برخی مسئولان آمریکایی گفتند که اوکراین در حال پیشروی آهسته اما موثر در مقابل نیروهای روسی است.

در همین حال، آمریکا روز چهارشنبه مسکو را متهم کرد که عملیات«پاکسازی» را در اوکراین انجام می دهد و اوکراینی ها را وادار به رفتن به مناطق تحت کنترل روسیه می کند و از روسیه خواست که این گونه اقدامات را متوقف کند.

در تحولی دیگر، ارتش اوکراین بالاخره مسئولیت سلسله انفجارها در پایگاه های نظامی روسیه در شبه جزیره کریمه را به عهده گرفت.

پس از حدود یک ماه ابهام درباره عامل سلسله انفجارهای بزرگ در پایگاه های نظامی روسیه در شبه جزیره کریمه یک مقام نظامی بلندپایه اوکراینی تأکید کرد که این انفجارها در نتیجه حملات ارتش این کشور بوده است.

درخواست روسیه برای برگزاری نشست شورای امنیت درباره اوکراین

نماینده روسیه در سازمان ملل خبر داد که مسکو برای بررسی مسئله ارسال تسلیحات توسط آمریکا و اروپایی‌ها به اوکراین، خواستار برگزاری نشست اضطراری شورای امنیت شده است.

تداوم ارسال تسلیحات و تجهیزات نظامی کشورهای غربی به اوکراین برای شعله‌ورتر کردن جنگ با روسیه، مسکو را به درخواست برای نشست شورای امنیت واداشت.

«واسیلی نبنزیا» نماینده روسیه در سازمان ملل متحد بامداد پنجشنبه اعلام کرد که مسکو برای بررسی مسئله ارسال تسلیحات توسط آمریکا و اروپایی‌ها به اوکراین، خواستار برگزاری نشست اضطراری شورای امنیت شده است.

به نوشته وبگاه «ریانووستی»، نبنزیا با انتقاد از اتهام‌زنی آمریکا به روسیه درباره راه‌اندازی سیستم غربالگری در شرق اوکراین برای دستگیری اوکراینی‌های حامی رژیم کی‌یف، توضیح داد: «نشست امروز که به درخواست ایالات متحده و آلبانی برگزار شد، پتانسیل این را داشت که به نقطه عطف جدیدی در کارزار دروغ‌پراکنی اوکراین و حامیان غربی آن علیه کشور ما تبدیل شود».

بعد از او، «دیمیتری پولیانسکی» معاون نماندگی روسیه در سازمان ملل نیز گفت کشورهای غربی از اینکه مسکو خواستار برگزاری نشستی درباره کمک‌های نظامی به اوکراین در روز پنجشنبه شده، خوشحال شدند.

نبنزیا پیش از این نیز ضمن رد ادعاها درباره خرید توپخانه از کره شمالی، گفت که مسکو حق دارد به دلیل جلوگیری غرب از ورود مواد غذایی این کشور به بازارهای جهانی، توافق صادرات غلات از اوکراین را فسخ کند.

این دیپلمات روس همچنین با بیان اینکه اهداف عملیات ویژه روسیه در منطقه دونباس با موفقیت حاصل می‌شود، اظهار داشت اگر رژیم کی‌یف به توافقات مینسک عمل می‌کرد، نیازی به این عملیات نبود.

اتحادیه اروپا قصد دارد درآمد تولیدکنندگان انرژی و قیمت گاز روسیه را محدود کند

بروکسل روز چهارشنبه هفت سپتامبر (۱۶ شهریور) راه‌های خود را برای کاهش قبوض انرژی اروپایی‌ها ارائه و پیشنهاد کرد که قیمت گاز وارداتی روسیه از سوی اتحادیه اروپا و درآمد تولیدکنندگان برق مبتنی بر انرژی‌های هسته‌ای و تجدیدپذیر را محدود کند و در عین حال سهمی از سود گاز و نفت را به خود اختصاص دهد.

اورزولا فن در لاین، رئیس خرید سهام شرکت در آلمان کمیسیون اتحادیه اروپا گفت که کشورهای اتحادیه اروپا باید سقف قیمتی برای گاز طبیعی روسیه تعیین کنند.

۲۷ کشور عضو اتحادیه اروپا با نزدیک شدن به فصل زمستان در حال مبارزه برای مهار بحران انرژی هستند که می‌تواند منجر به خاموشی، تعطیلی کارخانه‌ها و رکود عمیق شود. روسیه در حال حاضر عرضه گاز به ۱۳ کشور اتحادیه اروپا را به‌طور جزیی یا کامل کاهش داده است.

فن‌ در لاین در جمع خبرنگاران در بروکسل گفت: «ما با وضعیت فوق‌العاده‌ای مواجه هستیم چرا که روسیه یک تامین کننده غیر قابل اعتماد است. از سوی دیگر روسیه فعالانه بازار گاز را دستکاری می‌کند.»

وی تاکید کرد که اروپا باید درآمدهای روسیه را که با آن جنگ در اوکراین را تامین مالی می‌کند کاهش دهد.

او از توصیه هرگونه سقف قیمتی خودداری کرد و گفت که باید خرید سهام شرکت در آلمان روی این موضوع در جریان مذاکرات اضطراری روز جمعه میان وزرای انرژی اتحادیه اروپا توافق شود.

وی تصریح کرد که کمیسیون اروپا به‌عنوان بازوی اجرایی اتحادیه مجموعه‌ای از پیشنهادها را روی میز قرار می‌دهد تا وزرا درباره آن بحث کنند.

وی تاکید کرد که خانواده‌ها و مشاغل با قیمت‌های نجومی و نوسانات شدید بازار مواجه هستند.

وی با ابراز تاسف گفت که برخی از تولیدکنندگان برق، «درآمدهای کلانی را دریافت می‌کنند که نشان‌دهنده هزینه‌های تولید آن‌ها نیست.» وی تاکید کرد که اروپا تولیدکنندگان و توزیع‌کنندگان گاز و نفت که به دلیل افزایش جهانی قیمت‌ها «سودها کلان» به‌دست آورده‌اند، مورد رصد قرار می‌دهد.

خشکسالی اروپا باعث افزایش تقاضای برق و محدود کردن تولید برق آبی شده است. روسیه نیز در این زمان در حال استفاده از قدرت انرژی خود است.

خانم فن‌درلاین گفت که اروپا در این راستا یک «مالیات همبستگی» برای شرکت‌های سوخت فسیلی تعیین می‌کند. وی از کشورهای عضو خواست تا «این درآمدها را برای حمایت از خانواده‌های آسیب‌پذیر و سرمایه‌گذاری در منابع انرژی پاک خانگی سرمایه‌گذاری کنند.»

او در این باره جزییات دیگری ارائه نکرد با این حال برخی از کشورها در حال حاضر مالیات بر سود بادآورده شرکت‌های انرژی وضع کرده‌اند.

خط لوله گاز روسیه تا پیش از حمله پوتین به اوکراین در فوریه گذشته ۴۰ درصد از کل گاز وارداتی به اروپا را تشکیل می‌داد اما اکنون تنها ۹ درصد از گاز وارداتی به اروپا را به خود اختصاص می‌دهد. نروژ هم اکنون گاز بیشتری نسبت به روسیه به کشورهای اتحادیه اروپا می‌رساند.

کمیسیون بر این باور است که اتحادیه اروپا برای زمستان آمده است و میزان ذخیره گاز مشترک ۸۲ درصد است یعنی بسیار جلوتر از هدف ۸۰ درصدی که برای پایان اکتبر تعیین شده بود.

کارل نهامر، صدراعظم اتریش روز چهارشنبه سقف قیمت برق را برای این کشور پیشنهاد کرد که باید هزینه‌های یک خانوار متوسط سه نفره را حدود ۵۰۰ یورو در سال کاهش دهد.

آیا اروپا از گاز روسیه بی‌نیاز می شود؟

اورسولا فون در لاین، رئیس کمیسیون اروپا از کشورهای اتحادیه اروپا خواست تا با تعیین سقفی برای قیمت گاز روسیه موافقت کنند.

در حالی‌که پوتین تلاش غرب برای قیمت‌گذاری گاز روسیه را احمقانه توصیف کرده، ولی فون در لاین خاطرنشان کرد که این اتحادیه قادر است واردات گاز روسیه را جبران کند.

به گزارش العالم، فون در لاین، امروز- چهارشنبه- در بیانیه‌ای مطبوعاتی گفت که کشورهای اتحادیه اروپا منابعی جایگزین برای گاز روسیه را از کشورهایی مانند نروژ، الجزایر و ایالات متحده خرید سهام شرکت در آلمان پیدا کرده‌اند.

وی افزود که کشورهای اتحادیه سرمایه‌گذاری عظیمی در منابع انرژی جایگزین دارند تا به بی‌نیازی کامل از گاز روسیه دست یابند. ولی به دور از اظهارات سیاسی، آیا این امر عملا از دیدگاه صاحب‌نظران ممکن است؟

کارشناسان انرژی بر این باورند که اظهارات سیاسی که حاکی از توانایی اروپا برای ارائه گزینه‌های جایگزین برای گاز روسیه است، واقعیت را منعکس نمی‌کند و نهایت کاری که اروپا می‌تواند انجام بدهد این است که با همکاری داخلی، نیازهای خود برای زمستان جاری را تامین کند. ولی شرط‌بندی بر روی راه‌حل‌های دائمی و بی‌نیازی از گاز، امری بسیار دشوار است.

کارشناسان به اظهارات برخی از متخصصان انرژی در خود اروپا استناد می‌کنند، به عنوان مثال «نیه باوتز» مدیرعامل شرکت گازنات و رئیس مرکز جهانی گاز، ماه‌ها پیش یعنی قبل از اینکه روسیه پمپاژ گاز در «نورد استریم- ۱» را متوقف کند، در بیانیه‌ای اعلام کرد: دلیل نقص فنی، اعتماد به تحریم کامل گاز روسیه تا قبل از زمستان امسال یک چالش بزرگ در روند پر کردن ذخایر زیرزمینی گاز در فرانسه، ایتالیا، بلژیک، آلمان و سایر کشورها خواهد بود. وی تصریح کرد: این امر مستلزم انعقاد قراردادهای بلندمدت جدید و سرمایه‌گذاری‌های کلان در LNG در اروپا است و این امر 3 تا 4 سال طول خواهد کشید.

در مورد گزینه‌های جایگزین، نیه باوتز توضیح داد که شمال آفریقا، شرق دریای خزر و دریای شمال، که شامل خطوط لوله بالتیک است در حال ساخت هستند و این خطوط، نروژ را از طریق دانمارک به لهستان متصل می‌کنند. همچنین پس از کشف میادین گازی در دریای مدیترانه، پروژه‌ای در مصر است. همچنین امکان افزایش واردات LNG وجود خواهد داشت، اما باید بنادر دریایی با قابلیت مایع‌سازی گاز (در دمای -163 درجه سانتیگراد) به منظور کاهش حجم آن و سپس گرم کردن آن در بدو ورود وجود داشته باشد. اما آلمان که 49 درصد گاز خود را از روسیه وارد می کند، چنین بندری ندارد.

کشورهای اروپایی سخت تلاش می‌کنند سرعت ذخیره‌سازی گاز را بالا ببرند و در حال حاضر این رقم در برخی کشورها مانند فرانسه و آلمان به 80 درصد رسیده است، اما در برخی از کشورهای اروپای شرقی از 60 و 40 درصد فراتر نرفته است و عدد هدف، 95 درصد تا اوایل نوامبر است و حتی در صورتی که این امر، از طریق امضای قرارداد خرید گاز مایع از قطر و آمریکا و آغاز مذاکرات با آذربایجان و الجزایر تحقق یابد بحران انرژی در اروپا به طور کامل حل و فصل نخواهد شد و ممکن است تنها سه ماه بی‌نیازی احساس شود که البته این امر بستگی به درجه سرمای زمستان و میزان صرفه‌جویی در گاز مصرفی دارد.

واضح است که راه‌حل‌ها ممکن است فقط در کوتاه‌مدت قابل اجرا باشند، اما برای حل بحران انرژی اروپا در درازمدت، توسعه و استفاده از انرژی خورشیدی، بادی و هیدروژنی باید تسریع شود، اما بحران اروپا را نیز تا سال‌ها و حتی پس از صرف یک تریلیون یورو حل نخواهد کرد.

پیامدهای دردناک اقتصادی

با کاهش قیمت یورو به پایین‌ترین سطح خود از سال 2002، و کاهش ارزش پوند استرلین، اقتصاددانان می‌گویند که وضعیت در اروپا به سمت کاهش آشکار رشد اقتصادی پیش می‌رود.

آنها معتقدند که روند اجتناب‌ناپذیری به سمت رکود وجود دارد، به‌ویژه با تمایل بانک مرکزی اروپا به افزایش نرخ بهره برای مقابله با تورم، که در اتحادیه اروپا به 9.2 و در بریتانیا به بیش از 10 درصد رسید و پیش‌بینی می‌شود با افزایش قیمت انرژی، به 20 درصد برسد.

بانک مرکزی اروپا روز پنجشنبه تشکیل جلسه می‌دهد و اقتصاددانان انتظار دارند که به دلیل نگرانی‌ها در مورد توانایی اروپا برای تامین نیازهای انرژی خود در زمستان و کندی رشد، این بانک نرخ سپرده را 0.5 یا 0.75 درصد افزایش دهد.

بحران قطع گاز روسیه به اروپا از طریق نورد استریم-1، همچنین باعث نگرانی در مورد بحران انرژی آتی شد که می‌تواند ناآرامی‌های اجتماعی گسترده‌ای را ایجاد کند. پس از تصمیم روسیه، قیمت گاز در روز دوشنبه افزایش یافت و قراردادهای آتی گاز طبیعی در شمال غرب اروپا که منعکس کننده بهای سوخت است، بیش از 20 درصد افزایش یافت.

یورو پس از سقوط به 0.9883 دلار که پایین‌ترین سطح از دسامبر 2002 است، امروز دوشنبه حدود ساعت 6:00 به وقت گرینویچ با 0.26 درصد کاهش به 0.9903 دلار رسید.

خلاصه آنکه نمی‌توان از این واقعیت غافل شد که اقتصاد روسیه به دلیل تحریم‌های غرب، ضربه سنگینی خورده خرید سهام شرکت در آلمان است، و روسیه اکنون در مرحله تلاش برای مقاومت انحراف مسیر صادرات گازش به چین و شرق است و این امر نیازمند زیرساخت‌هایی است. از سوی دیگر، همزمان با اخبار موثق مبنی بر افزایش بی‌سابقه انرژی برای صنایع و مصرف شهروندان و نگرانی‌ها درباره توقف فعالیت صنایع و افزایش بیکاری، اروپا برای زمستانی سخت و بروز احتمالی اعتراضات بزرگ آماده می‌شود. لذا پیروزی نصیب کسانی خواهد شد که صبور باشند و اول فریاد نزنند.

محمدرحیم متقی ایروانی موسس کفش ملی که بود؟

در این مطلب از صفحه اقتصاد به توضیحاتی درباره اینکه محمدرحیم متقی ایروانی موسس کفش ملی که بود؟ خواهیم پرداخت.
محمدرحیم متقی ایروانی (۲۱ بهمن ۱۲۹۹ در شیراز – ۱۲ اسفند ۱۳۸۴ در لندن) کارآفرین و سرمایه‌دار ایرانی، و بنیان‌گذار کفش ملی بود.
او گروه صنعتی ملی را که در اسفند ۱۳۳۰ بنا نهاده بود، با تقریباً ۱۰ هزار کارمند و کارگر و تولید ۲۵٬۰۹۸٬۰۰۰ جفت کفش در سال ۱۳۵۶، به یکی از موفق‌ترین گروه‌های صنعتی ایران در قرن بیستم تبدیل کرد. زمینه تاریخی این موفقیت با رویگردانی استراتژیک از دولتفرمایی اقتصاد ملی و بازرگانی خارجی در سال‌های باثبات پس از جنگ جهانی دوم فراهم آمد.

ایروانی، طی سال‌های ۱۳۳۵ تا ۱۳۵۷ بیش از ۵۰ شرکت تأسیس کرد و برای کارگرانش خانه‌های سازمانی ساخت و سرویس رایگان ایاب و ذهاب در نظر گرفت. کسب و کار او توسعه پیدا کرد و در سال ۱۳۵۷ کفش ملی و مجموعه شرکت‌های وابسته به محمدرحیم متقی ایروانی، در جریان مصادره‌های ابتدای انقلاب، مصادره شد و به دلایل ضعف مدیریت و واگذار نکردن آن به بخش خصوصی ۴ میلیارد و هشتصد میلیون تومان آن زمان ضرر داد. ایروانی پس از انقلاب به آمریکا رفت و کودکان تحت نظرش، که آن زمان ۱۴ تا ۱۶ ساله شده بودند را هم، با هزینهٔ خود به خارج از کشور برد و در آنجا کارخانهٔ چرمسازی بوستون را تأسیس کرد و باز هم کفش تولید کرد.

او در سال ۱۳۲۴ در رشته حقوق قضایی از دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شده بود. آنچه را که ایروانی در شرایط مناسب تاریخی با حقوقدانی، نیازشناسی و بازارشناسی ساخته بود پس از انقلاب ایران (۱۳۵۷) مصادره و به تملک دولت درآمد.

او پس از کشته شدن برادرش محمدرضا، در ۶ مرداد ۱۳۵۹ با شعار «به گذشته فکر نکنید فقط به آینده بیندیشید» با همسرش زینت، از آلمان به کانادا و سپس به آمریکا رفت.

اینبار بر اساس آنچه سی سال پیشتر در مهرآباد تهران و اسماعیل‌آباد کرج ساخته بود از سال ۱۹۸۱ در حوالی شهر آتلانتا در ایالت جورجیا «پارک صنعتی کامن ولث» و صنایع جورجیا و کارخانجات کفش اوکاباشی را با مشارکت شرکت‌های ایتالیایی و ژاپنی که در ایران با او همکاری داشتند بنیان نهاد.

ایروانی پس از انقلاب و مصادره شرکت کفش ملّی ابتدا کارخانه کفش و چرمسازی را در بوستون آمریکا تأسیس کرد و سپس در قاهره کارخانه کفش استاندارد را تأسیس کرد.

زندگینامه

رحیم ایروانی در سال ۱۳۴۳ شرکتی به نام شرکت کانون مشاوره اقتصادی را به منظور تربیت و پرورش ۲۲ کودک دوماهه تا ۲ساله تأسیس کرد تا در آینده این کودکان از مدیران بنگاه‌های صنعتی او بشنود. قرار بر این شد قسمت عمده بودجه کانون به مصارف تحصیلی این اطفال برسد و لوازم خوراک پوشاک و وسایل زندگی ساده و کم خرج باشد. همچنین هیچ‌کدام از این اطفال نیز پس از رسیدن به سن ۱۸ سالگی هیچ تعهدی نسبت به کانون ندارند و مختارند که هرجور که خواستند در اجتماع زندگی کنند. فقط انتظار مؤسسه این است که نسبت به تحصیل جدی باشند و تمسک به دین اسلام و حسن اخلاق را پیشه خود سازند. با وقوع انقلاب اسلامی ایروانی این کودکان را که آن زمان ۱۴ تا ۱۶ ساله بودند با خود به خارج از کشور برد.

محمدرحیم متقی ایروانی،بنیانگذار کفش ملی

محمدرحیم متقی ایروانی گروه صنعتی ملی را در اسفند ۱۳۳۰ بنا نهاده، با تقریباً ۱۰ هزار کارمند و کارگر و تولید ۲۵،۰۹۸،۰۰۰ جفت کفش در سال ۱۳۵۶، به یکی از موفق‌ترین گروههای صنعتی ایران در قرن بیستم مبدل شد.

حدود یک دهه بعد از آن که تجار تهران به رهبری حاج‌محمد حسن امین الضرب ،مجلس وکلای تجار (اتاق بازرگانی فعلی)را برای حفاظت از منافع خویش در برابر رقبای خارجی و فساد داخلی تاسیس کردند،محمدرحیم متقی ایروانی (در ۲۱ بهمن ماه ۱۲۹۹) در خانواده‌ای تاجر پیشه در محله مشیر شیراز به‌دنیا آمد.

همچنین اولین کسی بود که تعدادی پمپ دستی به شیراز آورد و همین امر باعث شد مردم چاه های بیشتری حفر کردند. پدرش میرزاکاظم بود که دو زنش قبل از مادر رحیم فوت شده بودند. وی بیش از ۲۰سال با همسرش نزهت الزمان پارسا، اختلاف سن داشت. پدر و عموی رحیم نیز با اتکا به سرمایه خود و نیز ارثیه زنان شان به زمین داری، تجارت و در تعدادی از فعالیت های اقتصادی مشارکت داشتند.

پدر رحیم در شیراز تجارتخانه ای داشت که به واردات چای، قماش و تریاک می پرداخت. رحیم فرزند بزرگ خانواده بود که مادرش را هنگام تولد فرزند چهارمش در سن شش سالگی از دست داد. بعد از این زمان پدر ازدواج دیگری نکرد. عموی رحیم، عبدالرحمن، که با خاله رحیم حشمت الزمان پارسا ازدواج کرده بود به پرورش محمدرضا و سرپرستی محمدرحیم و محمدکریم پرداختند درحالی که فرزندی نداشتند. محمدکاظم، در ۱۹آذرماه۱۳۲۴ درگذشت. رحیم با خرید سهام شرکت در آلمان برادرانش ارتباط کاری نداشت و هرکدام به طور مستقل کار کردند. محمدکریم مانند رحیم برای ادامه تحصیل به آمریکا رفت، اما به تحصیل ادامه نداد و در آنجا درگذشت. اما محمدرضا که مردی دست ودلباز بود زندگی خود را بیشتر از راه فروش اموال به ارث رسیده گذراند.

رحیم از کودکی در تجارتخانه شان کارهای مختلفی از جمله جاروب کردن و کارهای مرسوله پستی را انجام می داد. رحیم بعد از اتمام دوره دبستان در مدرسه باقریه، برای یادگیری زبان انگلیسی در ۱۲سالگی به کالج ستیوارت اصفهان رفت که تحت اداره هیات مرسلین کلیسایی انگستان قرار داشت. این انتخاب نشان می دهد که خانواده اش به اهمیت آموزش مدرن توجه داشتند، همین رویکرد در سراسر زندگی ایروانی نسبت به مدرنیسم حاکم بود.

آموخته های او درکالج، بر خصوصیات اخلاقی و مدیریتی اش تاثیر داشت. بعد از کالج اصفهان به دبیرستان شاپور شیراز رفت. رحیم در سال۱۳۲۰ دبیرستان را در رشته ادبی به پایان رساند. قبل از قبولی در دانشکده حقوق بدون اطلاع پدر به آبادان رفت و مدتی در شرکت نفت آبادان کار کرد. رحیم در سال های ۱۳۲۱ الی ۱۳۲۴ در دانشکده حقوق، علوم سیاسی و اقتصادی دانشگاه تهران، در رشته قضایی ادامه تحصیل داد. از اساتیدش برخی مثل شیخ محمد سنگلجی، سیدحسن امامی، احمد متین دفتری، پیرنیا، مصباح زاده، سیدعلی شایگان، کریم سنجابی و عبدالله معظمی نقش مهمی در فعالیت های فکری، سیاسی و اجتماعی دهه۳۰ ایفا کردند. دانشجویان در سال اول و دوم درس های عمومی و در سال سوم دروس مربوط به رشته خود را می خواندند.

در دوران دانشجویی فعالیت مطبوعاتی نیز داشت. صاحب امتیاز نشریه آئین دانشجویان، محمدتقی مقتدری بود اما نشریه توسط رحیم متقی ایروانی و عباس اردوبادی اداره می شد و دفتر آن در اتاق رحیم در باشگاه دانشگاه قرار داشت. مطالبی از سیدعلی شایگان در باب ملیت، داستانی از جلال آل احمد، مقاله ای از رحیم ایروانی در باب مسائل دانشگاه و دانشجویان، یادداشت جوابیه ای از دکتر مصدق در پاسخ سوال حقوقی ایروانی، مقاله ای از عباس اردوبادی در باب برنامه ریزی اقتصادی، سوالاتی در باب سیاست پولی از ابوالحسن ابتهاج بخشی از مقالات آئین دانشجویان بود. بعد از فارغ التحصیلی از دانشگاه به آبادان رفت و در حدود ۶ماه به استخدام دادگستری درآمد. بعد از آن با گرفتن پروانه وکالت چند ماه به کار وکالت نیز پرداخت همچنین مدتی در بانک کار کرد. در شهریور۱۳۲۵ از طریق قاهره به نیویورک رفت. در دانشگاه مریلند توسط عباس اردوبادی دوست زمان دانشکده حقوق، برای دوره دکتری ثبت نام کرد، اما به تحصیل ادامه نداد و به ایران برگشت. گویا فهمیده بود که دوره دکتری ممکن است خیلی طولانی شود. هنگام بازگشت بعد از چندروز اقامت در بیروت و بغداد به تهران برگشت.

رحیم در همین زمان ها به فکر ازدواج افتاد. به توصیه پدرش گوش کرد که می گفت همسرت را از خانواده تجار باهوش، زیبا و مسلمان انتخاب کن. در اثر تدریس زبان انگلیسی در دبیرستان مهرآئین شیراز، (تنها دبیرستان هیات مرسلین کلیسایی انگلستان در شیراز) با خانم الا جرالد مدیر دبیرستان خواسته خود را در میان گذاشت، الا نیز زینت منتخب را که دانش آموز شاگرد اول آن دبیرستان بود و ویژگی های موردنظر او را داشت پیشنهاد کرد. زینت دختر حاج فرج منتخب رئیس اتاق تجار شیراز بود. رحیم در دیدار اول به زینت گفته بود: من روشی در زندگی دارم?که در خدمت مادرزنم باشم. اصرارهای رحیم درنهایت تصمیم حاج فرج منتخب را تغییر داد و آن دو در ۴تیرماه۱۳۲۷ به عقد یکدیگر درآمدند.

از خدمت نظام وظیفه معاف شد. اولین فرزندشان نزهت در ۱۲شهریورماه۱۳۲۸ به دنیا آمد. در همین سال رحیم با کمک تعدادی از تجار، با خرید دستگاه تولید برق، کارخانه برق فسا را تاسیس کرد و سرمایه آن را بین شرکا تقسیم و به فروش رساند. همچنین در این سال ها رحیم پاساژ استاندارد را که شامل تعدادی خرید سهام شرکت در آلمان مغازه و یک سینما بود با طراحی نوآورانه ای در خیابان زند شیراز ساخت. زمین این ملک وراثتی موجب اختلاف بین او و پسر عمویش شفیع ایروانی بود. بعدها سینما مترو را از شاهرخ گلستان اجاره و مدیریت می کرد. بازار کوچک شیراز، در دوره تمرکزگرایی پایتخت جذابیتی برای او نداشت.

به همین دلیل، دو سال پس از ازدواج، مرکز فعالیت اقتصادی اش را به تهران منتقل کرد. اولین تجارتخانه خود را در سرای محمدی در سبزه میدان بازار تهران با نام شرکت سهامی باتا و شرکت استاندارد به منظور صادرات کتیرا، مواد روغنی، مغز گردو، آنقوزه و پنبه و در مقابل چتائی، کفش، چتر، گونی و گالش از چکسلواکی وارد می کرد. با استخدام دو انگلیسی کار صادرات و واردات را در تابستان۱۳۳۰ آغاز کرد. بعد از آن زمینی در چهارراه گلوبندک خرید و پاساژ استاندارد را با دو راه ورود و خروج در خیابان خیام ساخت.در این سال ها، عمده کفش های تولید داخلی در کارگاه های محلی و سنتی تنها گیوه، نعلین و… بود. مردم روزبه روز نیاز به انواع کفش داشتند که عموما از خارج وارد می شد. رحیم پیشنهاد اولیه تاسیس کارخانه کفش را به توماس باتا داد، که در آن موقع نمایندگی فروش او را داشت. اما باتا به سبب ملی شدن کارخانجاتش در اروپای شرقی نپذیرفت. مصرف گالش در جامعه اکثرا روستایی ایران تقاضای زیادی داشت. این نوع کفش، عموما مورد درخواست اهالی مناطق سردسیر بود. نخستین اقدام ایروانی در جهت جایگزین کردن واردات این کالای پرمصرف بود.به همین منظور به چکسلواکی سفر کرد و حاصل آن آوردن دو کارشناس و یک دستگاه اتوکلاف بود که از آن برای گرم کردن لاستیک و درست کردن گالش در خیابان خیام سرای محمدی استفاده می شد. تولید این نوع کفش در داخل کشور، در حدود ۳ تا ۴تومان در مقابل مشابه خارجی ۱۰تومانی اش هزینه داشت. او به فکر کالاهایی بود که در درجه اول مصرف توده ای داشته باشد و در درجه دوم جزء اقلام بالای وارداتی باشند. رحیم معتقد بود که همه مردم به نان و کفش نیاز دارند، اما اگر بتوانند برخی اوقات نان نخورند نمی توانند بی کفش بمانند. به قول او نمی توان شهرنشینی کرد و آن را توسعه داد، اما بدون کفش بود.

بعد زمینی در مهرآباد برای گسترش فعالیت خرید و کارخانه کفش را در سال۱۳۳۴ به آنجا منتقل کرد. رحیم کار تولید کفش را در مهرآباد با شراکت با لیبشه آمریکایی از کارخانه کفش ولکو شروع کرد تا با امتیاز این شرکت تولیدات خود را در ایران به فروش برساند. این شرکت کفش های تنیس کف تخت، سبک و کتانی می فروخت. که با زیره لاستیکی پرس شده تولید می شد. دستگاه های پرس را شرکت ولکو به ایران وارد کرده بود. رویه کفش دولایه، مانند برزنت به هم در کفش ملی دوخته می شد. بعد از مدتی با خریداری ماشین های دوخت از پارچه های داخلی استفاده شد. کفش ولکو حاضر به سرمایه گذاری و آوردن فناوری به ایران شد.

رحیم به آمریکا رفت و نقشه کارخانه تهیه و ماشین آلات آن را از شرکت وارد کرد. کارخانه در بدو امر روزانه ۱۵۰زوج محصول داشت. شرکت کفش نام ملی گرفت که مردم خاطره مبارزات ملی شدن نفت را در ذهن داشتند. در این زمان ناصر معتبر، مصطفی عطری و مولر اهل چکسلواکی، کسانی بودند که با رحیم همکاری می کردند. رحیم با خریداری تعداد زیادی خانه در مهرآباد جنوبی به توسعه کارخانه ها پرداخت. در یکی از همین زمین ها مسجدی ساخت. بعد از آن در مهرآباد، با ورود ماشین های بزرگ لاستیک سازی تولید بیشتر گالش کارخانه ای شروع به کار کرد.

تا سال۱۳۳۷ تولید کفش های چرمی که تولید آن به دنبال تاسیس کارخانه های تولید چرم راه افتاد، شروع نشده بود و تولیدات کفش عموما لاستیکی و پلاستیکی بود. درنتیجه هنوز با کارگاه های کوچک سنتی کفش دست دوز هیچ درگیری پیدا نشده بود. در این زمان رقبای اصلی کفش ملی، کفش های وارداتی عمدتا از چکسلواکی و تا حدی نیز تولیدات داخلی کفش ماشینی مانند کفش سه ستاره و کفش مهشید بودند. به تدریج تا سال۱۳۵۰ انواع کفش ورزشی، پوتین برای نظامیان، چکمه برای روزهای بارانی و زمستان، انواع کفش چرمی، دمپایی، کفش ورزشی کتانی، کفش ایمنی و کفش های بچگانه و… برای کودکان، مردان و زنان ساخته شد.

محصولات این شرکت ها با مشارکت اوتافوکوی ژاپن، و پنج شرکت گوستاوهوفمن، فالکه، دسما و گابور آلمانی، گودبلت آمریکایی، یونیون کمیکال سوئیسی، تولید می شد. ماشین سازی ملی با شرکت فرانسوی، گودبلت ایران با انگلیسی ها شریک بود. در زمینه تولید کفش تنها ۱۰شرکت مثل کفش گنجه،فارس، صنعتی چکمه ملی و… به تولید انواع کفش می پرداختند. سهام آنها در آغاز عموما ۵۰درصد – ۵۰درصد بود. پس از چند سال سهام ایرانی ها و نقش مدیریت ایرانی ها نسبت به خارجی ها، افزایش یافت.از میان ۲۵شرکت گروه ملی، شش شرکت با ۵۰درصد و ۷شرکت دیگر تنها ۱?درصد سرمایه خارجی داشتند.

علاوه بر تولید کفش به تاسیس کارخانه در زمینه تولید زیره کفش لاستیکی PVC، تولید آستر و بند کفش، تولید جوراب (خرداد۱۳۴۷) تولید مقوا و کارتن (در آذر۱۳۵۰)، قالب، ماشین سازی، تولید تسمه در ۶۰۰ اندازه برای صنعت، کشاورزی و خودرو (فروردین۱۳۵۲)، تولید انواع دستکش و روی بند (در سال۱۳۵۲)، نیز که ابزارهای لازم برای صنعت کفش بود، اقدام کرد. در کنار آن به تولید انواع چرم گاو، گوسفند و بز در چرم سازی آذر، چرم رودبار، چرم رخشان و چرم گنجه برای استفاده از آن در تولید کفش و صادرات به تاسیس و خرید چ?دین کارخانه در دهه۵۰ توجه کرد. به تدریج گنجایش کارخانه مهرآباد افزایش یافت و تا ۲هزار و ۵۰۰کارگر به استخدام درآمدند و تولید کفش به ۱۲هزار و ۵۰۰جفت در روز رسید. در این زمان افزایش ظرفیت کارخانجات نیازمند محل بزرگتری بود بنابراین تصمیم گرفته شد تا زمین وسیع تری خریداری شود. پارک صنعتی کفش ملی بعد از تجربه موفق تولید کفش در مهرآباد جنوبی، مرحله سوم توسعه صنعت کفش ایران در کیلومتر۱۸ جاده قدیم کرج، در اسماعیل آباد سال۱۳۴۷ شروع شد. وی زمین بزرگی به مساحت ۴۰۰هزار متر که نهری از وسط آن می گذشت خریداری کرد.

کارهای ساختمانی کارخانه ها در سال۱۳۴۹ به پایان رسید و اکثر بخش های تولیدی به اسماعیل آباد منتقل شدند. بدین ترتیب پارک صنعتی ملی، کارش را از اولین سال های دهه۱۳۵۰ شروع کرد. در این زمین، نقشه ساخت ۴۰۰خانه سازمانی برای کارگران در نظر گرفته شد. دو خط راه آهن تبریز و خرمشهر نیز از درون زمین و نزدیکی آن می گذشت. از آنجایی که رحیم به کاهش هزینه تمام شده تولید از طریق کاهش هزینه های حمل ونقل اهمیت می داد، در فکر استفاده از این دو خط در آینده هم بود.

همچنین او با ساخت خانه های سازمانی جنب کارخانه ها سعی داشت زمان رفت وآمد کارگران و هزینه های نقل و انتقال کارگران که بر هزینه تولید موثر بود را کاهش دهد. اولین کارخانه ساخته شده در مجموعه، کفش استاندارد و سپس کارخانه کفش تاف (صنعتی) بود هر کارخانه، دفتر اداری، رستوران، مهدکودک و نانوایی مستقل داشت. انتقال و تاسیس کارخانه ها به سرعت در اسماعیل آباد پیگیری می شد.