دارایی جاری چیست؟

انواع دارایی و انواع بدهی در حسابداری را بشناسید

دارایی چیست

شاید در ظاهر شناسایی انواع دارایی کار ساده ای باشد، اما در یک شرکت یا مؤسسه بزرگ تشخیص این که کدام بخش از سرمایه تان مربوط به دارایی است و کدام بخش در ردیف دارایی ها نیست، کار تخصصی و پیچیده ای است. این نوشتار برای شناخت انواع دارایی شخصی، تجاری، ثابت، مشهود و غیره است. برای هرکدام از دارایی ها نمونه هایی آورده ایم تا ملاکی برای تشخیص داشته باشید. با ما همراه شوید.

تعریف دارایی:

(Asset دارایی) منابع و اموالی است که دارای ارزش اقتصادی است. دارایی هر چیزی با ارزش یا منبعی با ارزش است که می‌تواند به پول نقد تبدیل شود.

دارایی‌ها اقلام فیزیکی یا غیر فیزیکی هستند که در طول زمان ارزش بیشتری پیدا می‌کنند یا ارزش خود را از دست می‌دهند. به بیان دیگر، دارایی‌ها آن دسته از اقلامی هستند که می‌توانند به پول نقد تبدیل شوند یا در مدت کوتاهی برای شرکت درآمد ایجاد کنند. دارایی نوعی منبع مالی و اقتصادی برای آینده شرکت به حساب می‌آید.

افراد از دارایی نفع می‌برند و دارایی نیز قابلیت ایجاد درآمد در آینده را دارد، دارایی چیزی است که حاوی ارزش اقتصادی ویا منافع آتی است. دارایی اغلب می‌تواند جریان‌های نقدی دارایی جاری چیست؟ در آینده ایجاد کند، مانند یک قطعه ماشین‌آلات، یک اوراق بهادار مالی یا یک حق ثبت اختراع و غیره.

ویژگی‌های دارایی

دارایی‌ها دارای ویژگی‌های خاصی است:

• دارایی قابلیت مالکیت دارد.
• دارایی می‌تواند تحت تصرف شخصی، شرکت و موسسه باشد.
• دارایی دارای ارزش قابل معامله است.
• دارایی برای پرداخت هر گونه هزینه یا بدهی واحد تجاری مفید و کاربردی است.
• صاحبان دارایی می‌تواند حقوق صاحبان سهام را ایجاد کنند.
• دارایی‌ها نشان دهنده سود خالص از نظر ارزش هستند.

نمونه های دارایی

هفت نمونه دارایی که باید بشناسید:

1. پول نقد
2. سرمایه‌گذاری‌ها
3. فهرست
4. تجهیزات اداری
5. دستگاه
6. مشاور املاک
7. خودروهای متعلق به شرکت

بدهی چیست:

بدهی‌ها تعهدات قانونی است که شخص یا شرکت مسئول پرداخت آن است. بدهی‌ها می‌تواند شامل اجاره ساختمان، حساب‌های پرداختنی، وام‌های بانکی یا حقوق و دستمزد باشد. به عبارت دیگر، بدهی‌ها تعهداتی هستند که از معاملات قبلی ناشی می‌شوند و از طریق دارایی‌هایی که در اختیار شرکت است، قابلیت پرداخت دارد.

بدهی‌ها در طول زمان از طریق انتقال منافع اقتصادی مانند پول، کالا یا خدمات تسویه می‌شوند.

نمونه‌هایی از بدهی‌هایی که باید بشناسید:

1. بدهی بانکی
2. بدهی وام مسکن
3. پول بدهی به تأمین‌کنندگان (حساب‌های پرداختنی)
4. دستمزد بدهکار
5. مالیات‌های بدهکار

رابطه بین دارایی‌ها، بدهی‌ها و حقوق صاحبان سهام:

ارزش شرکت با مقایسه بدهی‌های جاری، دارایی‌ها و حقوق صاحبان سهام آن‌ها با یکدیگر قابل ارزیابی است. ارتباط دارایی و بدهی و حقوق صاحبان سهام غالباً در ترازنامه شرکت ظاهر می‌شود.

دارایی‌ها به سرمایه شرکت شما ارزش می‌افزایند و حقوق صاحبان سهام شرکت را افزایش می‌دهند، در حالی که بدهی‌ها ارزش و دارایی شرکت را کاهش می‌دهند.

هرچه دارایی‌های شرکت بیشتر از بدهی‌های آن باشد، سلامت مالی کسب و کار قوی‌ترمی شود.

اگر بدهی‌ها بیشتر از دارایی‌ها باشد، شرکت دچار ورشکستگی می‌شود.

دارایی‌های غیر نقدی چیست:

دارایی‌های غیر نقدی در دسته دارایی‌های ثابت طبقه‌بندی می‌شوند. دارایی‌های نقدی شامل املاک، وسایل نقلیه و ماشین‌آلات می‌شود.

جالب است بدانید دارایی‌های ثابت یا غیر نقدی متعلق به شرکت است و به درآمد آن کمک می‌کند، اما در فرآیند تولید مصرف نمی‌شود. دارایی‌های ثابت اقلام مشهودی هستند که معمولاً به هزینه نقدی قابل توجهی نیاز دارند و برای مدت طولانی دوام دارند.

دارایی شخصی چیست:

دارایی‌های شخصی شامل خانه، ماشین، آثار هنری یا کالاهای خانگی است. دارایی‌های شخصی چیزهایی هستند که ارزش فعلی یا آتی آن متعلق به فرد یا خانواده است. نمونه‌های رایج دارایی‌های شخصی عبارت‌اند از:

• وجه نقد و معادل‌های نقدی آن
• گواهی سپرده
• حساب‌های چک و پس‌انداز
• حساب‌های بازار پول
• پول نقد فیزیکی
• اسناد خزانه
• ملک یا زمین و هر بنایی که پیوسته به آن متصل باشد
• وسایل کلکسیونی
• اثاثیه منزل
• جواهرات
• وسایل نقلیه

دارایی های شرکت:

برای شرکت‌ها، دارایی‌ها چیزهایی با ارزش هستند که تولید و رشد را حفظ می‌کنند. برای یک کسب و کار، دارایی‌ها زیر تجاری محسوب می‌شود:

• ماشین‌آلات
• دارایی
• مواد خام و موجودی کالا
• دارایی‌های نامشهود مانند حق اختراع، حق امتیاز و سایر دارایی‌های معنوی

دارایی‌های ثابت:

دارایی‌های ثابت دارایی‌هایی بلندمدت یا دارایی‌های غیرجاری هستند. این دسته از دارایی‌ها ماهیت فیزیکی داشته و در ترازنامه ثبت می‌شوند. دارایی‌های ثابت نامشهود آن دسته از دارایی‌های بلندمدت بدون ماده فیزیکی هستند، به عنوان مثال، مجوزها، نام‌های تجاری، و حق چاپ.

نمونه‌هایی از دارایی‌های ثابت عبارت‌اند از:

• وسایل نقلیه (مانند کامیون‌های شرکت)
• مبلمان اداری
• دستگاه
• ساختمان‌ها
• زمین

دو تفاوت اصلی دارایی‌های ثابت با دارایی تجاری این است که دارایی‌های غیرجاری (مانند دارایی‌های ثابت) را نمی‌توان به راحتی به پول نقد برای تأمین هزینه‌های عملیاتی یا سرمایه‌گذاری‌های کوتاه‌مدت تبدیل کرد. برعکس، انتظار می‌رود دارایی‌های جاری ظرف یک سال مالی یا یک چرخه عملیاتی تصفیه شوند.

دارایی‌های جاری:

دارایی‌های جاری، آن دسته از دارایی‌ها هستند که در طول یک دوره عملیاتی از تاریخ تنظیم ترازنامه، قابلیت تبدیل شدن به وجه نقد یا معامله شدن را دارند. این دارایی‌ها را می‌توان در کمتر از یک سال به وجه نقد تبدیل کرد. دارایی‌های جاری برای شرکت درآمد ایجاد می‌کنند. به عبارت دیگر دارایی‌های جاری، آن دسته از دارایی‌هایی هستند که می‌توانند ظرف یک سال مالی یا یک چرخه عملیاتی به وجه نقد تبدیل می‌شوند. دارایی‌های جاری برای تسهیل هزینه‌های عملیاتی و سرمایه‌گذاری‌های روزانه استفاده می‌شوند. دارایی‌های جاری شامل:

• پول، اسکناس و مسکوکات: این دسته از دارایی‌ها به وسیله آن می‌توانید کالا و خدمات مورد نیاز خود را خریداری کنید.
• سپرده: شبیه‌ترین دارایی نزدیک به پول نقد است، مانند سپرده‌های غیر دیداری یا مدت‌دار
• سپرده‌های کوتاه‌مدت: سپرده‌هایی هستند که با هدف دریافت سود به بانک سپرده می‌شوند.
• موجودی کالا: محصولات تولید شده یا در حال تولید هستند که برای زمان مشخص در شرکت نگهداری می‌شوند.
• اوراق بهادار قابل فروش: هر نوع سندی که مالک بتواند آن را خرید و فروش کنند.
• اثاثیه: اداری دارایی‌های هستند که نقش مستقیم در تولید ندارند اما برای انجام امور دفتری رفاهی وجودشان ضروری است.

دارایی‌های ثابت یا غیر جاری:

دارایی‌های ثابت آن دسته از اقلامی هستند که عمر طولانی دارند، دارایی‌های ثابت به خاطر آنکه دائم در معرض استفاده هستند به مرور زمان مستهلک می‌شوند. برای همین برای آن‌ها هزینه استهلاک در نظر گرفته می‌شود. انواع دارایی‌های ثابت که در ترازنامه ثبت می‌شوند، شامل:.

• زمین: تنها دارایی است که مستهلک نمی‌شود و عمر نامحدود دارد.
• ساختمان: نوعی دارایی است که برای محافظت از ماشین‌آلات، تجهیزات محصولات و انجام خدمات و هرگونه فعالیت که در حوزه شرکت باشد قابل استفاده است.
• ماشین‌آلات: دارایی‌های هستند که به وسیله نیروی انسانی مستقیماً در فرآیند تولید و ساخت محصولات نقش دارند.
• تجهیزات: دارایی‌های هستند که برای تعمیر و راه‌اندازی دارایی‌ها و خدمات مختلف در محیط کار استفاده می‌شود.

دارایی‌ها بر مبنای وجود فیزیکی:

شیوه دیگر تقسیم‌بندی دارایی‌ها بر اساس بر مبنای وجود آن‌هاست. تقسیم‌بندی دارایی‌ها بر مبنای وجود فیزیکی به دودستهٔ دارایی‌های مشهود و دارایی‌های نامشهود تقسیم می‌شود:

1- دارایی‌های مشهود، دارایی‌های هستند که به عنوان اموال یک موسسه هستند، وجود فیزیکی داشته و قابل لمس، مشاهده و دیدن هستند. انواع دارایی‌های مشهود مانند زمین، ساختمان، تجهیزات، پول نقد، اوراق بهادار قابل فروش موجودی و غیره است.

2- دارایی‌های نامشهود آن دسته از دارایی‌ها هستند که وجود فیزیکی ندارند مانند حسن نیت، حق اختراع، کپی رایت، حق مالکیت فکری، علائم تجاری و غیره هستند.

دارایی‌های نامشهود:

در ادامه به پنج مورد از دارایی های نامشهود اشاره می کنیم.

1. حسن نیت: منظور از حسن نیت، ارزش و شهرت کسب و کار است که در حسابداری به تفاوت قیمت خرید شرکت و ارزش کل دارایی‌های خالص آن گفته می‌شود.
2. حق اختراع: حق اختراع امتیازی است که به صورت انحصاری به مخترع و سازنده اثر تعلق دارد. در واقع حق اختراع نوعی دارایی است که متعلق به مخترع مالک اختراع و در مدت معین حق استفاده از اختراع خود را برای فروش یا استفاده در اختیار دارد.
3. کپی رایت: منظور از کپی رایت عنوان کلی برای حقوق مالکیت فردی است.
4. حق مالکیت فکری: حقی که انحصاراً برای حمایت از فعالیت‌های فکری در نظر گرفته می شود. مالکیت فکری در مواردی مانند اختراع آثار هنری علائم تجاری طراحی صنعتی و غیره است.
5. علائم تجاری: علامت تجاری، مالکیت معنوی طرح و نشانه خاص شرکت است که ارزش معنوی و اقتصادی دارد. علائم تجاری ابزار، کلمات، لوگو یا تصاویری هستند که در بازار برای تشخیص محصولات شرکت‌ها قابل استفاده است.

تقسیم‌ بندی دارایی‌ها بر اساس روش استفاده:

دارایی‌ها بر اساس روش استفاده به دو تقسیم می‌شوند:

1- دارایی‌های عملیاتی، برای تولید درآمد و فعالیت‌های اصلی یک کسب و کار به کار می‌روند، دارایی‌های عملیاتی مانند پول نقد، موجودی، ساختمان، تجهیزات، ثبت اختراع و حسن نیت است.

2- دارایی‌های غیر عملیاتی، برای عملیات و فرایندهای روزانه قابل استفاده نیستند، اما منبع درآمدی برای شرکت محسوب می‌شوند. انواع دارایی‌های غیر عملیاتی مانند سرمایه‌گذاری‌های کوتاه مدت، اوراق بهادار قابل فروش، زمین و غیره است.

سؤالات متداول

آیا سپرده بانک دارایی است؟

اموالی که در بانک است دارایی مالی محسوب می شود. دارایی مالی، دارایی نقدی است که ارزش خود را از یک حق قراردادی یا ادعای مالکیت به دست می‌آورد. پول نقد، سهام، اوراق قرضه، صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک و سپرده‌های بانکی همگی نمونه‌هایی از دارایی‌های مالی هستند.

آیا خانه دارایی است؟

خانه، دارایی جاری چیست؟ مانند هر شیء دیگری که در اختیار شما قرار می‌گیرد، به عنوان دارایی طبقه‌بندی می شود. دارایی چیزی است که مالکیت آن در اختیار شما هستید. خانه ارزش دارد. چه ارزش را به عنوان قیمتی که خانه را با آن خریده‌اید و چه قیمتی که فکر می‌کنید می‌توانید خانه را با آن بفروشید، تعیین کنید، این مقدار ارزش خانه شما است.

آیا پول نقد دارایی است یا بدهی؟

بله، وجه نقد یک دارایی جاری است و اولین اقلام در ترازنامه یک شرکت ثبت می شود.

آیا سرمایه یک دارایی است؟

سرمایه همیشه یک دارایی است، سرمایه همان پولی است که برای تجارت به آن نیاز دارید.

وام‌های مشاغل کوچک دارایی یا بدهی است؟

همه وام‌های تجاری، رهن املاک و خطوط اعتباری وام‌های مشاغل کوچک بدهی محسوب می‌شوند. این‌ها مبالغی هستند که شرکت به یک بانک، شخص خصوصی یا نهاد اعتباری بدهکار است.

حقوق و دستمزد دارایی محسوب می شود؟

تعهدات معوقه، حقوق و دستمزد بدهی محسوب می شود.

دارایی‌ها چگونه طبقه‌بندی می‌شوند؟

دارایی‌ها را می‌توان به 2 دسته دارایی‌های مشهود و دارایی‌های نامشهود طبقه‌بندی می‌شوند.

تفاوت بین کالا و دارایی را بیان کنید؟

کالاها همیشه ماهیت ملموس دارند در حالی که دارایی‌ها می‌توانند ماهیت ملموس و نامشهود داشته باشند.

چند نمونه از بدهی‌ها را بگویید؟

وام‌های کوتاه مدت، اجاره، حقوق قابل پرداخت، اضافه برداشت بانکی

نمونه‌ای از دارایی‌ها چیست؟

پول نقد و معادل، اوراق بهادار قابل بازا، هزینه‌های پیش‌پرداخت، حساب‌های دریافتنی

دارایی های غیرجاری در حسابداری

دارایی های غیرجاری سرمایه گذاری های بلندمدت شرکت است که ارزش کامل آن در سال حسابداری محقق نمی شود. آنها معمولاً به شدت غیر نقدشونده هستند، به این معنی که این دارایی ها نمی توانند به راحتی به پول نقد تبدیل شوند. نمونه هایی از دارایی های غیرجاری شامل سرمایه گذاری ها، مالکیت معنوی، املاک و مستغلات و تجهیزات است. دارایی های غیرجاری در ترازنامه شرکت ظاهر می شود.

درک دارایی های غیرجاری

دارایی های یک شرکت به دو دسته تقسیم می شوند: دارایی های غیرجاری و جاری که در ترازنامه شرکت آمده است. دارایی های غیرجاری که به آن دارایی های بلندمدت نیز گفته می شود، به جای هزینه، سرمایه گذاری می شوند. این بدان معناست که شرکت به جای تخصیص کل هزینه به سال حسابداری که دارایی در آن خریداری شده است، بهای تمام شده دارایی را در طول سال هایی که دارایی مورد استفاده قرار می گیرد، تخصیص می دهد.

بخش دارایی های ترازنامه بر اساس نوع دارایی تقسیم بندی می شود. بخش اصلی «دارایی‌های جاری» است، که دارایی‌های کوتاه‌مدتی هستند که می‌توانند ظرف یک سال یا یک چرخه عملیاتی به وجه نقد تبدیل شوند. دارایی های جاری شامل اقلامی مانند وجه نقد، حساب های دریافتنی و موجودی می باشد. دارایی های غیرجاری همیشه در ترازنامه تحت یکی از عناوین زیر طبقه بندی می شوند:

سرمایه گذاری ها

اموال، ماشین آلات و تجهیزات

دارایی های نامشهود

دارایی های دیگر

اموال، کارخانه ها و تجهیزات – که ممکن است دارایی های ثابت نیز نامیده شوند – شامل زمین، ساختمان ها و ماشین آلات (از جمله وسایل نقلیه) می شود.

دارایی های غیرجاری در سه دسته اصلی قرار می گیرند: دارایی های مشهود، دارایی های نامشهود و منابع طبیعی. دارایی های غیرجاری اعم از مشهود، غیر مشهود و یا منابع طبیعی، بیش از یک سال برای شرکت سودمند خواهد بود. آن‌ها با دارایی‌های جاری متفاوت هستند، که می‌توانند به راحتی فروخته شوند، استفاده شوند، یا از طریق عملیات تجاری استاندارد ظرف یک سال، مانند موجودی کالا و حساب‌های دریافتنی، به پایان برسند.

دارایی های مشهود: دارایی های مشهود معمولاً دارایی های فیزیکی یا دارایی های متعلق به یک شرکت هستند، مانند املاک و تجهیزات. آنها نوع اصلی دارایی هایی هستند که شرکت ها برای تولید محصولات و خدمات خود از آنها استفاده می کنند.

دارایی های نامشهود: دارایی های نامشهود کالاهایی هستند که حضور فیزیکی ندارند. اگرچه ممکن است آنها مانند حق اختراع ایجاد شوند، دارایی های نامشهود نیز می توانند از فروش یا خرید واحدهای تجاری ایجاد شوند.

منابع طبیعی: منابع طبیعی دارایی هایی هستند که از زمین به دست می آیند. نمونه هایی از منابع طبیعی عبارتند از سوخت های فسیلی و الوار.

نمونه هایی از دارایی های غیرجاری

نمونه هایی از دارایی های غیرجاری شامل دارایی های ثابت مانند دارایی و تجهیزات است. سرمایه گذاری های بلندمدت مانند اوراق قرضه یا مستغلات یا سرمایه گذاری های انجام شده در شرکت های دیگر نیز دارایی های غیرجاری رایج هستند. علائم تجاری، فهرست مشتریان، و سرقفلی به دست آمده در یک ادغام یا اکتساب، همگی دارایی های نامشهود بلندمدت محسوب می شوند.

برای صنایع سرمایه بر غیرمعمول نیست که بخش بزرگی از پایه دارایی خود را دارایی های غیرجاری تشکیل می دهند. نمونه ای از این شرکت ها یک پالایشگاه نفت است. برعکس، مشاغل خدماتی ممکن است به حداقل یا بدون استفاده از دارایی های ثابت نیاز داشته باشند. در حالی که نسبت بالایی از دارایی های غیرجاری به دارایی های جاری ممکن است نشان دهنده نقدینگی ضعیف باشد، این ممکن است به سادگی تابعی از صنعت شرکت مربوطه باشد.

سایر دارایی های غیرجاری شامل ارزش تسلیم نقدی بیمه عمر است. صندوق کاهش اوراق قرضه که برای بازپرداخت آتی بدهی ایجاد می شود به عنوان دارایی غیرجاری طبقه بندی می شود. برخی از مالیات بر درآمد معوق، و هزینه های انتشار اوراق قرضه مستهلک نشده نیز دارایی های غیرجاری هستند.

در صورتی که منافع آتی ظرف یک سال دریافت نشود، دارایی های از پیش پرداخت شده ممکن است به عنوان دارایی های غیرجاری طبقه بندی شوند. به عنوان مثال، اگر اجاره بها برای 24 ماه آینده پیش پرداخت شود، 12 ماه به عنوان دارایی جاری در نظر گرفته می شود زیرا سود در طول سال استفاده می شود. 12 ماه دیگر غیر جاری در نظر گرفته می شود زیرا سود تا سال بعد دریافت نمی شود

دارایی های غیرجاری در حسابداری

انواع مختلف دارایی های غیرجاری چیست؟

دارایی های غیرجاری در سه دسته اصلی قرار می گیرند: دارایی های مشهود، دارایی های نامشهود و منابع طبیعی. دارایی‌های مشهود معمولاً دارایی‌های فیزیکی یا دارایی‌های متعلق به یک شرکت هستند، مانند املاک و تجهیزات. دارایی های نامشهود کالاهایی هستند که مانند حق ثبت اختراع، هیچ حضور فیزیکی ندارند. منابع طبیعی دارایی هایی هستند که از زمین به دست می آیند، مانند سوخت های فسیلی و چوب.

دارایی های غیرجاری چگونه محاسبه می شود؟

دارایی های غیرجاری به جای هزینه، سرمایه گذاری می شوند. این بدان معناست که شرکت به جای تخصیص کل هزینه به سال حسابداری که دارایی در آن خریداری شده است، بهای تمام شده دارایی را در طول سال هایی که دارایی مورد استفاده قرار می گیرد، تخصیص می دهد. بسته به نوع دارایی، ممکن است مستهلک شود. آنها در ترازنامه شرکت تحت دسته بندی های زیر ظاهر می شوند: سرمایه گذاری. دارایی، ماشین آلات و تجهیزات ؛ دارایی های نامشهود؛ یا سایر دارایی ها می باشد.

تفاوت بین دارایی های جاری و غیرجاری چیست؟

دارایی‌های جاری دارایی‌های کوتاه‌مدت در نظر گرفته می‌شوند زیرا معمولاً در طول سال مالی یک شرکت قابل تبدیل به پول نقد هستند و منابعی هستند که یک شرکت برای اجرای عملیات روزانه خود به آن نیاز دارد. به طور معمول، آنها در ترازنامه به قیمت فعلی یا بازار خود گزارش می شوند. دارایی‌های غیرجاری را می‌توان به عنوان سرمایه‌گذاری مورد نیاز برای نیازهای بلندمدت یک کسب‌وکار که ارزش کامل آن در سال حسابداری محقق نمی‌شود، تلقی کرد. آنها معمولاً بسیار غیر نقدشونده هستند، به این معنی که این دارایی ها به راحتی نمی توانند به پول نقد تبدیل شوند و برای اهداف حسابداری سرمایه گذاری می شوند.

نرم افزار حسابداری پژواک

شرکت مهندسی نرم افزار حسابداری پژواک اینک با ورود به دهه سوم فعالیت های خود و با پشتوانه بیش از یکصد هزار کاربر در سرتاسر ایران و به مدد تجربیات موفق در زمینه پشتیبانی و دارایی جاری چیست؟ ارائه خدمات پس از فروش و همچنین سبد کالای تکمیل شده با بیش از ده ها نرم افزار تخصصی شده مشاغل مختلف ، مدعی است که می تواند جهت صنوف متفاوت نرم افزار متناسب که به بهترین شکل ممکن مدیریت مالی و نرم افزار حسابداری مجموعه را انجام دهد ارائه نماید.

دارایی جاری چیست؟

سرمایه ی در گردش (به انگلیسی Working Capital) و نقدینگی از اصطلاحات پرکاربرد حسابداری بشمار می روند و به اختلاف بین دارایی های جاری و بدهی های جاری اطلاق می شود. برای آشنایی بیشتر با مفهوم سرمایه ی در گردش و پارامترهای تاثیرگذار، با لایواکانتینگ همراه شوید.

سرمایه ی در گردش چیست؟

سرمایه در گردش به صورت اختلاف دارایی های جاری و بدهی های جاری تعریف می شود. برای مثال اگر یک شرکت دارایی جاری به ارزش 90.000 ریال داشته باشد و بدهی جاری آن 80.000 ریال باشد؛ سرمایه در گردش این شرکت 10.000 ریال خواهد بود.

به یاد داشته باشید که سرمایه در گردش یک مقدار است. برخی فاکتورها که مقدار سرمایه در گردش را تعیین میکنند عبارتند از:

-آیا شرکت نیاز به انبار دارد یا خیر

- مشتریان چقدر سریع وجه مربوط به کالا و خدمات دریافت شده را پرداخت می کنند

- شرکت به چه سرعتی می بایست به تامین کنندگان خود پرداخت انجام دهد

- توانایی شرکت برای تامین منابع مالی

سرمایه در گردش می تواند با عوامل زیر افزایش یابد:

- معاملات تجاری سودآدر

- فروش دارایی های بلندمدت

- وام های بلندمدت

- سرمایه گذاری توسط مالکان

سرمایه در گردش در اثر عوامل زیر کاهش می یابد:

- معاملات تجاری غیرسودآور

- خرید دارایی های بلندمدت

- پرداخت مجدد بدهی های بلندمدت

- توزیع پول نقد به مالکان

سرمایه در گردش در مقایسه با نقدینگی

یک خرده فروش، یک توزیع کننده و یا شرکت تولیدی می تواند مقدار زیادی سرمایه در گردش داشته باشند. با این حال؛ اگر بیشتر دارایی های جاری آن به صورت آهسته در انبار در گردش باشند؛ شرکت، نقدینگی کافی برای پرداخت تعهدات خود در زمان های مقرر شده را نخواهد داشت. به طور مشابه اگر شرکت امکان جمع آوری حسابهای دریافتنی خود را نداشته باشد؛ نقدینگی کافی برای پرداخت تعهدات و بدهی های خود ندارد.

در مقابل؛ شرکتی را در نظر بگیرید که محصولات معتبر را به صورت آنلاین می فروشد و مشتریان پرداخت ها را با استفاده از کارتهای بانکی انجام می دهند. به علاوه، تامین کنندگان به شرکت اجازه می دهند که مبلغ محصولات خریداری شده را 60 روز پس از خرید محصولات بپردازد. این شرکت ممکن است سرمایه در گردش کمی داشته باشد اما نقدینگی دارایی جاری چیست؟ مورد نیاز را دارد.

نسبتهای مالی و سایر معیارها

نسبت های مالی و معیارهای مرتبط با سرمایه در گردش و نقدینگی وجود دارد که شامل:

• مقدار سرمایه در گردش
• نسبت جاری
• نسبت سریع
• نسبت گردش حسابهای دریافتنی
• نسبت گردش انبار
• فروش روزانه انبار
• نقدینگی حاصل از فعالیت های عملیاتی
• نسبت جریان نقدینگی عملیاتی

مولفه های سرمایه در گردش

سرمایه در گردش (با عنوان سرمایه در گردش خالص نیز شناخته می شود) به صورت اختلاف دارایی جاری و بدهی جاری تعریف می شود. بنابراین یک شرکت با 120.000 دارایی جاری و 90.000 ریال بدهی جاری، 30.000 ریال سرمایه در گردش دارد. یک شرکت با 10.000 ریال دارایی جاری و 10.000 ریال بدهی جاری؛ سرمایه ی در گردش ندارد. همانطور که میبینید؛ سرمایه در گردش یک مقدار است هرچند که معمولا به عنوان بخشی از نسبت های مالی بررسی می شود.

دارایی جاری

بخش عمده ای از سرمایه در گردش، دارایی های جاری است. تعریف کوتاهی از دارایی جاری عبارت است از پول نقد شرکت به اضافه منابع دیگری که انتظار می رود تا طی یک سال آینده به پول نقد تبدیل شود.

مثال هایی از دارایی های جاری:

- پول نقد و معادل آن

- سرمایه گذاری موقت

- هزینه های پیش پرداخت

بدهی های جاری

یکی دیگر از مولفه های اصلی سرمایه ی در گردش، بدهی های جاری می باشد. تعریف کوتاه بدهی های جاری عبارتند از : تعهدات شرکت که می بایست پیش از یکسال به آن عمل شود.

مثال هایی از بدهای جاری:

- مبالغ وام های سرمایه گذاری که می بایست طی یکسال بازپرداخت شوند.

- مالیات بر حقوق و دستمزد کارکنان

- هزینه ها / بدهی ها تحقق یافته اما پرداخت نشده (تعمیرات؛ تجهیزات و . )

- سپرده های مشتریان و درآمد معوقه

در صورتی که تضمینی وجود دارد که بدهی جاری با بدهی بلند مدت جایگزین می شود؛ می بایست به عنوان بدهی بلند مدت گزارش شود.

انواع دارایی و انواع بدهی در حسابداری را بشناسید

حسابداری و حسابرسی

نسبت‌های مالی مقادیر عددی هستند که با هدف به دست آوردن اطلاعات معنادار از صورت‌های مالی یک شرکت استخراج می‌شوند. اعداد استخراج‌ شده از صورت‌های مالی دارایی جاری چیست؟ شرکت مانند ترازنامه، صورت سود و زیان و صورت جریان نقدینگی، در مواردی هم چون آنالیزهای مقداری و ارزیابی نقدینگی، رشد، حاشیه سود، سودآوری، نرخ بازگشت، ارزش‌گذاری و غیره استفاده می‌شوند. یکی از متداول‌ترین راه‌های تحلیل مالی، محاسبه و بررسی نسبت های مالی است. این نسبت‌ها در چندین گروه تعریف شده‌اند و هر کدام به یکی از جنبه‌های وضعیت مالی شرکت‌ها می‌پردازند. نسبت های مالی به دسته‌بندی‌های اصلی زیر تقسیم‌بندی می‌شوند:

نسبت‌های نقدینگی

نسبت‌های اهرمی و پوششی

نسبت‌های فعالیت

نسبت‌های سودآوری

نسبت‌های ارزش بازار

نگاهی به کاربردها و کاربران تحلیل نسبت های مالی

تحلیل نسبت‌ های مالی دو هدف اساسی را دنبال می‌کند:

پیگیری عملکرد شرکت

تعیین نسبت‌ های مالی در هر دوره و پیگیری تغییر مقادیر آن‌ها در طول دوره، با هدف کشف سرنخ‌هایی است که موجب پیشرفت موسسه می‌شوند. مثلا افزایش نرخ بدهی نسبت به دارایی می‌تواند نشان‌ دهنده‌ این باشد که شرکت تحت‌ فشار بدهی است و در نهایت آن موسسه را با خطر ورشکستگی مواجه کند.

امکان مقایسه عملکرد شرکت

مقایسه‌ نسبت های مالی با رقبای اصلی به این منظور صورت می‌گیرد که مشخص شود کدام قسمت شرکت عملکرد بهتر یا بدتری نسبت به میانگین صنعت مربوط به خودش دارد. مقایسه بازده دارایی بین شرکت‌ها به یک تحلیلگر یا سرمایه‌گذار کمک می‌کند تا تشخیص دهد کدام شرکت‌ها در جهت افزایش سودآوری، استفاده بهینه‌تری از دارایی‌شان داشته‌اند. استفاده‌ کنندگان نسبت های مالی به دو گروه استفاده ‌کنندگان داخلی و خارجی تقسیم می‌شوند:

استفاده‌ کنندگان خارجی: شامل تحلیلگران مالی، سرمایه‌گذاران خرده‌فروشی، اعتباردهندگان، رقبا، مقامات مالیاتی، مقامات نظارتی و ناظران صنعت می‌شوند.

استفاده‌ کنندگان داخلی: شامل مدیر تیم، کارمندان و مالکان می‌شوند

منظور از نسبت‌‌های نقدینگی چیست؟

نقدینگی را می‌توان این طور تعریف کرد: «میزان توانایی شرکت در بازپرداخت دیون کوتاه‌مدت خود.» بنابراین نسبت‌های نقدینگی اطلاعاتی در مورد توانایی شرکت‌ها در پرداخت دیون کوتاه‌مدت یا عمل به تعهدات کوتاه‌مدتشان فراهم می‌آورند.

نسبت‌های نقدینگی متداول شامل موارد زیر می‌شوند:

نسبت جاری:

توانایی شرکت در پرداخت بدهی‌های کوتاه‌مدت با دارایی‌های جاری

نسبت جاری: دارایی‌های جاری/ بدهی‌های جاری

نسبت آنی:

توانایی یک شرکت در پرداخت بدهی‌های کوتاه‌مدت خود از محل دارایی‌های نقدی

نسبت آنی (سریع) = دارایی‌های جاری – موجودی مواد و کالا / بدهی‌های جاری

نسبت وجه نقد:

توانایی شرکت در پرداخت بدهی‌های کوتاه‌مدت خود از محل وجوه نقد. این نسبت محافظه­ کارانه‌ترین نسبت نقدینگی است که حساب‌های دریافتنی نیز در آن لحاظ نمی‌شود.

نسبت وجه نقد = موجودی نقدی+ سرمایه‌گذاری‌های کوتاه‌مدت / بدهی‌های جاری

بررسی نسبت‌‌های اهرمی یا ساختار سرمایه

نسبت‌های اهرمی مقدار منابع دریافت شده از بدهی را اندازه‌گیری می‌کنند. در واقع، از نسبت‌های اهرمی برای ارزیابی سطح بدهی‌های کوتاه و بلندمدت شرکت استفاده می‌شود.نسبت‌های اهرمی شامل موارد زیر می‌شوند:

نسبت بدهی:

توانایی یک شرکت در پرداخت بدهی‌های کوتاه و بلندمدت با کل دارایی‌های موجود

نسبت بدهی = مجموع بدهی‌ها / مجموع دارایی‌ها

نسبت تسهیلات به سرمایه:

میزان اتکای شرکت به استقراض از بانک و حقوق صاحبان سهام برای تامین مالی خود

نسبت تسهیلات به سرمایه = مجموع تسهیلات / مجموع تسهیلات + حقوق صاحبان سهام

نسبت پوشش بهره:

نشان‌ دهنده توان شرکت در پرداخت هزینه‌های مالی مثلا بهره وام­‌های دریافتنی از محل سود عملیاتی

نسبت پوشش بهره = سود عملیاتی/ هزینه‌های مالی

معرفی نسبت‌های فعالیت

نسبت‌های فعالیت یا کارایی ابزارهایی هستند که برای سنجش کاربرد دارایی‌های شرکت مورد استفاده قرار می‌گیرند و از طریق ارزیابی میزان فروش و تاثیر دارایی‌ها بر آن اندازه‌گیری می‌شوند. این گروه از نسبت‌ها، حجم فروش شرکت را با سرمایه‌گذاری در دارایی‌های مختلف مانند موجودی کالا، دارایی ثابت و … مقایسه کرده و میزان به‌ کارگیری موثر منابع شرکت و راندمان عملیات آن را در دوره عملیات ارزیابی می‌کنند.

دوره گردش موجودی کالا یا میانگین سنی کالا:

دوره گردش موجودی کالا، بازه زمانی را نشان می‌دهد که در آن دفعات گردش کالا اتفاق افتاده است. گردش موجودی کالا بیانگر این است که موجودی کالا و مواد اولیه شرکت در یک بازه زمانی مشخص – مثلا یک سال مالی – چند بار به فروش رسیده و جایگزین شده است.

دوره گردش موجودی کالا = متوسط موجودی مواد و کالا *۳۶۵ / بهای تمام‌ شده کالای فروش رفته

دوره وصول مطالبات:

نشان‌ دهنده فاصله زمانی تحویل کالا به مشتری تا دریافت وجه نقد از مشتری است. به بیان دیگر، مدت‌ زمانی است که طول می­‌کشد تا شرکت مطالبات خود را از مشتریان دریافت کند. با این نسبت درمی‌یابیم که شرکت درآمد فروش خود را در چه بازه زمانی به چرخه عملیاتی بازمی‌گرداند.

دوره وصول مطالبات = متوسط حساب­‌های دریافتنی *۳۶۵ / فروش نسیه

دوره گردش عملیات:

به دوره‌ای گفته می‌شود که در طول آن، یک شرکت، مراحل خریداری مواد اولیه، تولید کالا، ارسال به دست مشتری و در نهایت دریافت وجه نقد را سپری می‌کند.

دوره گردش عملیات = دوره وصول مطالبات + دوره گردش موجودی کالا

گردش دارایی:

میزان تأثیرگذاری گردش دارایی‌ها را در کسب درآمد شرکت نشان می‌دهد و بیانگر این است که چگونه دارایی‌های شرکت برای ایجاد درآمد به کار گرفته می‌شوند. با مقایسه این نسبت در دوره‌های گذشته می‌توان به این نتیجه رسید که افزایش دارایی‌ها در کسب درآمد بیشتر توسط شرکت، تأثیرگذار بوده است یا خیر.

گردش دارایی = فروش خالص / میانگین جمع دارایی­‌ها

گردش دارایی‌های ثابت:

بیانگر میزان تأثیرگذاری دارایی‌های ثابت شرکت بر کسب درآمد آن است.

گردش دارایی‌های ثابت = فروش خالص / میانگین دارایی­‌های ثابت

دوره پرداخت بدهی‌­ها:

نشان­ دهنده مدت‌ زمانی است که طول می­‌کشد تا شرکت بدهی خود را با تامین‌ کنندگان – بدهی بابت خرید مواد اولیه به‌صورت نسیه – تسویه کند.

دوره پرداخت بدهی‌­ها = متوسط حساب­‌های پرداختنی *۳۶۵ / خرید نسیه

نسبت گردش سرمایه جاری:

سرمایه در گردش، تفاوت دارایی جاری از بدهی جاری شرکت است. این سرمایه، بخشی از خالص دارایی‌های جاری است که مستقیم یا غیرمستقیم تسهیلاتی را در چرخه تولید ایجاد می‌کند.

گردش سرمایه جاری = فروش / سرمایه در گردش

نسبت موجودی کالا به سرمایه در گردش:

با توجه به اینکه یکی از اجزای تشکیل‌ دهنده دارایی جاری، موجودی کالا است، نسبت موجودی کالا به سرمایه در گردش نشان‌ دهنده آن است که چه مقدار از سرمایه در گردش شرکت را موجودی کالا تشکیل داده است.

موجودی کالا به سرمایه در گردش = موجودی کالا / سرمایه در گردش

منظور از نسبت‌های سودآوری چیست؟

توانایی شرکت برای تولید درآمد مرتبط با عملکرد و سود سهام، دارایی‌های ترازنامه، هزینه‌های عملیاتی و سهام را اندازه‌گیری می‌کند. مهم‌ترین نسبت های مالی سودآوری شامل موارد زیر می‌شوند:

بازده دارایی‌­ها:

نشان‌ دهنده آن است که شرکت چگونه از منابع و دارایی تحت اختیار خود برای کسب سود بهره برده و برای سرمایه‌گذاران و اعتباردهندگان خود بازدهی ایجاد کرده است. نسبت بازده دارایی‌ها می‌تواند شاخص نهایی برای ارزیابی کفایت و کارایی مدیریت شرکت باشد.

بازده دارایی = سود خالص / میانگین جمع دارایی­‌ها

بازده حقوق صاحبان سهام:

شیوه‌ای برای اندازه‌گیری میزان سودآوری شرکت است که روش ایجاد سود با استفاده از سرمایه سهامداران را روشن می‌کند.

بازده حقوق صاحبان سهام = سود خالص / حقوق صاحبان سهام

حاشیه سود ناخالص:

عملیات اجرایی و کسب درآمد شرکت را ارزیابی می‌کند و همچنین توانایی شرکت در کنترل بهای تمام‌ شده کالای فروش رفته را بررسی کرده و رابطه‌ بین فروش و هزینه‌های تولید کالای فروخته‌ شده را نشان می‌دهد.

حاشیه سود ناخالص = سود ناخالص / فروش

حاشیه سود عملیاتی:

نسبت سود عملیاتی نشان‌ دهنده این است که هر یک ریال فروش محصولات یا خدمات چه تأثیری در سود عملیاتی شرکت دارد.

حاشیه سود عملیاتی = سود عملیاتی / فروش

حاشیه سود خالص:

درصد حاشیه سود خالص شرکت نشان‌ دهنده این است که از هر ۱ تومان فروش شرکت چه مقدار آن به سود خالص تبدیل‌ شده است.

حاشیه سود خالص = سود خالص / فروش

برای دانستنیهای مالیاتی و حسابداری با موسسه حساب جم همراه باشید.

سرمايه در گردش چيست؟

يكي از اصطلاحات بسيار رايج در حسابداري و مديريت مالي سرمايه در گردش است كه نشانگر امكان نقدپذيري براي يك فرد يا كسب و كار است. سرمايه در گردش در واقع نوعي دارايي بوده و به هر نوع سرمايه و پولي كه در توليد يك محصول به كار مي‌رود اشاره دارد اما شامل سرمايه‌هاي ثابت نمي‌گردد بلكه بخشي از دارايي‌هاي جاري شركت را تشكيل مي‌دهد كه در ادامه دارايي‌هاي جاري به طور كامل شرح داده شده است. علاوه بر آن سرمایه در گردش یکی از مولفه‌های بسیار مهم بازار بورس نیز است، زیرا که با کمک آن می‌توان متوجه این نکته شد که آیا یک سهام می‌تواند سود سازی داشته باشد یا برعکس. در اين مقاله قصد داريم كه به مبحث بسيار مهم سرمايه در گردش كه خود همان دارايي‌هاي جاري است بپردازيم.

دارايي جاري يا سرمايه در گردش چيست؟

دارايي‌هاي جاري، دارايي‌هايي هستند كه در طي سال مالي جاري يا دوره مالي مورد نظر قابل تبديل شدن به پول نقد باشند، بنابراين پول قطعا جزو دارايي‌هاي جاري‌ست. علاوه بر اين سرمايه گذاري‌هاي كوتاه مدتي كه به راحتي قابل فروش و قابل تبديل شدن به نقدينگي باشند هم جزو دارايي‌هاي جاري محسوب مي‌گردند. موجودي‌هاي انبار هم در صورتي كه در مدت زمان كمي قابل فروش و تبديل شدن به نقدينگي باشند، جزو دارايي‌هاي جاري محسوب مي‌گردند. شكل ديگري از دارايي‌هاي جاري، حساب‌هاي دريافتني هستند.به دارايي‌هاي جاري، سرمايه در گردش هم گفته مي‌شود.

سرمايه در گردش خالص چيست؟

شركت‌ها علاوه بر دارايي‌هاي جاري، متقابلا داراي بدهي‌هاي جاري نيز هستند، كه به بدهي‌هايي كه به صورت معقول و منطقي در طي دوره مالي مورد نظر قابل تبديل شدن به نقدينگي باشند گفته مي‌شود. سرمايه در گردش خالص در واقع اختلاف بين دارايي‌هاي جاري و بدهي‌هاي جاري است. در واقع سرمايه در گردش خالص، ميزان واقعي دارايي‌هاي نقد يا نزديك به نقد شدن يك سازمان يا مجموعه است كه نيازها و هزينه‌هاي روزمره يك شركت را تامين مي‌كند.

علت اهميت موضوع سرمايه در گردش چيست؟

جهت شناخت وضعيت مالي و نقدينگي يك كسب و كار، مبحث سرمايه در گردش از اهميت بسيار زيادي برخوردار است. يكي از دلايل مطالعه ترازنامه مالي يك شركت توسط سرمايه‌گذاران همين موضوع سرمايه در گردش است، در واقع آن‌ها مي‌خواهند بدانند كه وضعيت فعلي شركت مورد نظر چگونه است و چقدر سرمايه در گردش دارد. سرمايه در گردش با خود حقايق زيادي را در رابطه با وضعيت مالي يك كسب و كار و موقعيت نقدينگي كوتاه مدت آن به همراه دارد. محاسبه نمودن سرمايه در گردش، از ساير محاسبات مالي راحت‌تر بوده و خيلي آسان مي‌توان به شماي كلي يك شركت دست پيدا نمود. در واقع مديران و سرمايه‌گذاران با استفاده از سرمايه در گردش قادر خواهند بود كه در يك نگاه چندين نكته را متوجه گردند.

در واقع سرمایه در گردش مانند دماسنج مالی شرکت‎‌هاست که هرچه فاصله بین دارایی‌ها و بدهی‌های کوتاه مدت شرکت کم‌تر باشد، نشان دهنده سالم‌تر بودن فرایند کاری شرکت است. نقطه مقابل آن هم زمانیست که میزان بدهی‌های شرکت از سرمایه آن بیش‌تر بوده که همان سرمایه در گردش منفی است که در این حالت احتمال ورشکستگی شرکت بسیار زیاد است. ممکن است شرکتی با وجود منفی بودن سرمایه در گردش خود همچنان به فعالیت اش ادامه دهد، اما قطعا این وضعیت پایدار نخواهد ماند.

سرمايه در گردش نشانگر چه مواردي است و چه كمكي مي‌كند؟

سرمايه در گردش در واقع معياري جهت محاسبه ميزان كارآمدي يك شركت محسوب مي‌گردد. از طريق سرمايه در گردش كه از تقسيم دارايي‌هاي جاري به بدهي‌هاي جاري به دست مي‌آيد، مي‌توان به توان شركت مورد نظر جهت پوشش بدهي‌هاي كوتاه مدت پي برد. اگر ميزان سرمايه در گردش كم تر از يك باشد، نشانگر سرمايه در گردش خالص منفي است و ميزان بدهي‌هاي جاري شركت بيش‌تر از دارايي‌هاي آن است و در نتيجه به سرمايه‌گذاران اين هشدار را مي‌دهد كه شركت مذكور جهت سرمايه گذاري مناسب نيست. يكي از مزايايي كه بررسي اين مفهوم به دنبال خواهد داشت، قابليت پيش بيني بحران‌هاي مالي است.

سرمایه در گردش در سنجش نقدینگی و نقد شوندگی چه نقشی دارد؟

سرمایه در گردش معیاری جهت سنجش نقدینگی و نقدشوندگی، بهره‌وری عملیاتی و سلامت مالی شرکت مورد نظر است که در صورتی که تفاوت بین دارایی‌ها و بدهی‌های جاری مثبت باشد، می‌توان انتظار داشت علاوه‌بر پرداخت بدهی‌ها، مبلغی هم برای سایر مخارج و هزینه‌های احتمالی شرکت وجود داشته باشد. همچنین شرکت قادر خواهد بود که از فرصت‌های سرمایه‌گذاری به منظور رشد وسودآوری هر چه بیش‌تر خود استفاده نماید. این در صورتی است که اگر دارایی‌های جاری از بدهی‌های جاری شرکت کم‌تر باشد، امکان دارد که در بازپرداخت بدهی‌های خود به مشکل بخورد و حتی منجر به ورشکستگی گردد.

سرمايه در گردش چه كمكي به كسب و كارها مي‌كند؟

از آنجا كه از طريق سرمايه در گردش مي‌توان به پيش‌بيني بحران‌ها پرداخت، در نتيجه به شركت‌ها اين امكان را مي‌دهد كه با آن‌ خيلي سريع و راحت مقابله نمايند. همچنين اين عامل مي‌تواند به توسعه و موفقيت شركت مورد دارایی جاری چیست؟ نظر در ميان رقباي خود كمك نمايد.

چه کسب و کارها و مشاغلی به سرمایه در گردش نیاز دارند؟

به طور کلی کسب و کارهایی که زنجیره وار به هم متصل‌اند یا کسب و کارهای فصلی نسبت به کسب و کارهای سالانه به سرمایه در گردش بیش‌تری نیاز دارند. در این گونه کسب و کارها لازم است که چه شرکت فعالیت داشته باشد چه فعالیت نداشته باشد، بدهی‌ها در موعد مقرر خود پرداخت گردند، لذا هر چه نقدینگی شرکت در بانک بیش‌تر باشد بهتر خواهد بود.

مورد دیگر اینکه سرمایه در گردش استاندارد در صنایع مختلف با هم تفاوت دارند، پرا که برخی صنایع دارای تجهیزات گران قیمت یا روش‌های درآمدزایی متفاوتی هستند و نیاز است که با توجه به شرایطی که دارند، رویکرد متفاوتی در استفاده کردن از سرمایه در گردش خود داشته باشند.

یکی دیگر از مزیت‌‌های عمده مقایسه این مفهوم، پیش‌بینی نمودن بحران‌های مالی شرکت است؛ زیرا حتی شرکتی که از منابع مالی و ثابت بسیاری برخوردارند، در مواقعی که نتواند بدهی‌های خود را پرداخت کند، ورشکست خواهد شد.

ناكافي بودن ميزان سرمايه در گردش موجب چه مي‌گردد؟

ميزان ناكافي سرمايه در گردش در بهترين شرايط مي‌تواند منجر به فشارهاي مالي بر شركت، تعداد پرداخت‌هاي با تاخير به اعتبار دهندگان و فروشندگان گردد كه اين‌ها خود در نهايت كاهش نرخ اعتباري را به دنبال خواهد داشت. نرخ پايين اعتباري به معناي بهره بالاتر بانك‌ها و بازار اوراق بهادار است كه در مدت زمان طولاني ممكن است منجر به ضررهاي مالي بسيار زياد به يك شركت گردد، چرا كه قيمت سرمايه افزايش يافته و موجب كسب درآمد كم‌تر خواهد شد.

سرمايه در گردش منفي براي برخي از شركت‌ها كه از گردش بالايي برخوردارند، مي‌تواند خوب باشد. كسب و كارهايی كه داراي خرده‌‌فروشی هستند وگردش موجودی کالای بالایی دارند و معاملات خود را بر مبنای پول نقد انجام می‌‌دهند، نياز به سرمایه‌‌ در گردش بسیار کمی دارند و مي‌توانند با پول نقدی که كسب مي‌نمايند، موجودی کالاهای خود را افزایش ‌دهند تا مجدداً آن‌ها را به فروش رسانده و درآمد کسب نمايند. علاوه بر اين، فروشندگان خرده‌فروشی قادر خواهند بود كه به مشتریان وام اعطا نمايند، تا بتوانند راحت‌تر محصولات آن‌ها را خريد نمايند و درآمد خود را به‌سادگی مديريت نمايند؛ بنابراین نیازی به مبالغ زیاد سرمایه‌‌ در گردش خالص نخواهند داشت. درواقع، پایین بودن این نسبت در این کسب‌وکارهاي خرده فروشي، مدیریت هوشمندانه‌ای است که به بهبود هر چه بيش‌تر شرایط شرکت کمک مي‌نمايد.

وجود سرمایه در گردش اضافی چه تاثیری بر روند سرمایه‌گذاری دارد؟

وجود سرمایه در گردش اضافی می‌تواند به شرکت کمک نماید که از فرصت‌های سرمایه‌گذاری استفاده نماید. البته لازم است این نکته را هم در نظر داشته باشید که بالا بودن میزان سرمایه در گردش همیشه هم خوب نیست و در برخی مواقع می‌تواند نشان دهنده عدم مدیریت صحیح وجوه نقد و استفاده نکردن از فرصت‌های سرمایه‌گذاری باشد.

چگونه مي‌توان سرمايه در گردش را مديريت نمود؟

صاحبان مشاغل و کسب‌وکارهای کوچک، جدای از نوع حرفه و تعداد کارمندان خود، باید چرخه سرمایه در گردش شرکت خود یا مدت‌زمانی که از تولید یک محصول و خدمت تا زمان دریافت مبلغ آن محصول و خدمت گذشته است را کاملا درک نمایند. طولانی بودن این چرخه موجب می‌گردد که کسب‌وکار مورد نظر مدت زمان طولانی‌تری را بدون نقدینگی و سرمایه پشت سر بگذارد و در سرمایه‌گذاری یا پرداخت هزینه‌ها و تعهدات شرکت، اختلالات بیش‌تری ایجاد گردد.

بنا به این دلایل درک نمودن کامل فاکتورهای چرخه سرمایه در گردش برای بقای شرکت بسیار لازم و ضروری است و موجب مدیریت بهتر جریان نقدینگی شرکت می‌گردد. تمامی سرمایه‌گذاران و کارشناسان کسب‌وکارهای کوچک بر این باورند که نداشتن یک برنامه مدون و درست و پیش‌بینی نکردن مقدار نقدینگی لازم، یکی از عوامل اصلی ورشکست شدن کسب‌وکارهای کوچک است. با به‌کارگیری استراتژی‌های متنوع و بهینه در زمینه سرمایه در گردش، می‎‌توان به رشد شرکت و کسب و کار مورد نظر کمک نمود.

جهت محاسبه سرمایه در گردش چه نکاتی را باید مد نظر قرار داد؟

اگر قصد این را دارید که خودتان به محاسبه سرمایه در گردش و پردازش اطلاعات شرکتتان بپردازید باید با توضیحات و اصطلاحات موجود و رایج آشنایی و تسلط کافی داشته باشید. اما به دلیل اشتباهات ریز محاسباتی توصیه می‌گردد که این کار را به یک تیم ماهر بسپارید تا آن‌ها به محاسبه و پردازش سرمایه دارایی جاری چیست؟ در گردش کسب و کار شما بپردازند، چرا که در صورت رخ دادن اشتباهات محاسباتی خسارت‌های هنگفت و جبران ناپذیری را ممکن است به بار آورید. با این حال اگر شخصا به انجام این کار می‌پردازید حتما نکات زیر را مد نظر خود قرار دهید:

سرمایه در گردش در حسابرسی شرکت

توجه داشته باشید که در محاسبات خروجی اعداد و ارقام ارائه شده، میزان دارایی‌های خالص به عنوان سرمایه محسوب شده باشد و همین‌طور دارایی‌های خالص هم به عنوان سرمایه در نظر گرفته شده و در حسابرسی مورد استفاده قرار داده شده است. هر کدام از این موارد بسیار مهم بوده و اختلاف زیادی را در اعداد و ارقام ایجاد می‌نمایند. در اصل آنچه باید محاسبه گردد سرمایه خالص است که به عنوان دست توانای شرکت‌ها محسوب می‌گردد.

بدهی‌های جاری یا خالص

بدهی‌های جاری یا خالص یکی از پنهانی‌ترین ارقامی است که ممکن است حسابرسان در بررسی و محاسبات خود آن را لحاظ نکنند. در کنار دارایی‌های خالص همیشه بدهی‌های خالص و جاری نیز وجود دارند. در واقع این مورد بدان معناست که همزمان با وجود دارایی‌های جاری و خالص، برخی مخارج جاری یا به عبارت بهتر همان تنخواه نیز وجود دارد که باید مورد بررسی قرار داده شوند.

نسبت سرمایه در گردش چیست؟

نسبت سرمایه در گردش از تقسیم نمودن دارایی فعلی شرکت بر بدهی جاری آن محاسبه می‌گردد. عدد به دست آمده از این نسبت در واقع نشانگر سلامت نسبی شرکت و کسب و کار مورد نظر است. عدد به دست آمده همان نرخ سرمایه در گردش است، که اگر این نرخ بین 2/1 تا 2 باشد به معنای این است که شرکت دارای نقدینگی لازم و مورد نیاز جهت پرداخت بدهی‌هایش است. اگر نرخ سرمایه در گردش یک شرکت زیر 1 باشد، بدین معناست که شرکت مورد نظر دارای سرمایه در گردش منفی است و به سختی قادر به پرداخت بدهی‌های خود خواهد بود. در صورتی که این نرخ بالای 2 باشد بدین معناست که نقدینگی شرکت در حدی زیاد است که می‌تواند آن را در بخش‌های دیگر هم سرمایه گذاری نماید. البته لازم به ذکر است که نرخ سرمایه بیش‌تر از 2 همیشه هم نشانه خوبی نیست، چرا که نشان می‌دهد که یا موجودی کالا بیش از اندازه است یا اینکه شرکت مورد نظر وجوه نقد خود را سرمایه‌گذاری نکرده است. اغلب کارشناسان مربوطه در این حوزه بر این باورند که نسبت سرمایه در گردش بین 2/1 و 2 نسبت مناسب و معقولی برای شرکت‌ها است.

جمع بندی

همان‌طور که در این مقاله ذکر گردید مبحث سرمایه در گردش از فاکتورهای بسیار مهمی است که با رصد کردن و بررسی نمودن آن به راحتی می‌توان به سودساز بودن سهم یک شرکت پی برد چرا که سرمایه درگردش به طور مستقیم در سوددهی شرکت، میزان تولیدات آن و در نهایت در کسب سود آن بسیار موثر است. از این رو یکی از موارد مهمی که قبل از خرید یک سهم باید به آن پرداخته شود بحث سرمایه در گردش و محاسبه آن است که همان‌طور که شرح دارایی جاری چیست؟ داده شد جهت محاسبه سرمایه در گردش، دارایی‌های خالص و بدهی‌های خالص شرکت باید مورد توجه قرار گیرد. در واقع نام دیگر سرمایه، پول است و سرمایه در گردش همان پولی است که شرکت در بانک گذاشته تا در صورت نیاز سریع آن را به وجه نقد تبدیل نموده و با آن امور روزانه خود را انجام دهد و نمایانگر بهره‌وری عملیاتی یک شرکت است.

یکی از بهترین روش دارایی جاری چیست؟ ها برای مدیریت نقدینگی و سرمایه در گردش، ثبت کلیه اسناد و اطلاعات مالی در نرم افزار حسابداری است. به این شیوه می توانید در هر لحظه با استفاده از تراز آزمایشی وضعیت دارایی ها و بدهی های خود را مشاهده نمایید و از میزان سرمایه در گردش و دارایی های جاری و غیر جاری خود مطلع گردید. برای مشاهده دموی نرم افزار حسابداری آنلاین هوفر اینجا را کلیک کنید: